5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup : Menstrüel hastalıkların tedavisi için bitkisel ilaç ATC kodu : G02CP01

Aköz alkolik Agnus castus ekstrelerinin in vitro prolaktin salımını inhibe ettiğine dair kanıtlar vardır. Prolaktin salımı üzerindeki inhibitör etki hayvan çalışmalarında da doğrulanmıştır. Artmış prolaktin düzeylerinde bir azalma insanlar için henüz gösterilmemiştir. Diğer yandan birçok klinik çalışmada Agnus castus ekstresinin uygulanması neticesinde kadınlarda prolaktin düzeylerinde yükselmeye ve stres nedeniyle artmış prolaktin salımında ("latent hiperprolaktinemi" olarak adlandırılır) azalmaya dair kanıtlar gösterilmiştir.

In vitro çalışmalarda etkilerin meydana geldiği yerin laktotropik hipofiz hücreleri olduğu gösterilmiştir. Dopaminerjik mekanizma ile etki eder.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Genel Özellikler

Farmakokinetik ve biyoyararlanım çalışmaları mevcut değildir; çünkü tüm etkin maddeler ayrıntılı olarak bilinmemektedir.

Emilim: Veri yoktur.

Dağılım: Veri yoktur.

Biyotransformasyon: Veri yoktur.

Eliminasyon: Veri yoktur.

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Akut toksisite

AGNUCASTON®’un içeriğindeki Agnus castus ekstresi BNO 1095 düşük bir toksisiteye sahiptir. Bir kez uygulama, sıçanlarda ve farelerde ölümlere yol açmamıştır. LD50 değerleri kılavuzlarda tanımlandığı şekilde en yüksek dozu aşmaktadır.

Subakut toksisite

Tekrarlı dozlar halinde sıçanlara uygulanmış olan BNO 1095’in toksisitesi 1000 mg/kg doza kadar incelenmiştir. Dört hafta boyunca yapılan oral uygulama sonucunda etkinin gözlenmediği düzey ("NOEL") 50 mg ekstre/kg vücut ağırlığı olarak belirlenmiştir; bu değer 4 mg/hasta ve gün olarak önerilen insan dozunun çok üstündedir.

Kronik toksisite

1000 mg/kg’a kadar dozlar ile 26 hafta boyunca sıçanlara yapılan oral uygulama terapötik doz aralığı için madde ile bağlantılı değişikliklere yol açmamıştır. Bu çalışmada advers etkinin gözlenmediği düzey ("NOAEL") 40 mg ekstre/kg vücut ağırlığı olarak belirlenmiştir.

Mutajenisite

İzole memeli hücrelerinde ya da bütün olarak hayvanlarda genotoksik potansiyelin değerlendirilmesinde kullanılan dört yöntem, Agnus castus ekstresi BNO 1095’in genotipik ya da kromozom hasarı oluşturan etkilerine dair herhangi bir kanıt üretmemiştir. Ames-Testi’nde ve kültürlenmiş memeli hücrelerinde (fare lenfoma hücreleri) ekstre, metabolik aktivasyonla ya da bu olmadan mutasyonlara neden olmamıştır. Sıçanlara yapılan oral uygulama karaciğer hücrelerinde DNA sentezinde artışa yol açmamıştır; bu olası hasarın tamirine dair bir kanıt olarak düşünülebilir. İn vivo uygulamadan sonra kromozom hasarını değerlendiren fareler üzerindeki mikronükleus testi sonucu da negatif olmuştur.

Üreme toksisitesi

Ekstrenin embriyo toksisitesi ve fertilite üzerindeki etkisine dair herhangi bir çalışma yapılmamıştır.

Karsinojenisite

Uzun vadeli uygulamadan sonra Agnus castus ekstrelerinin tümörijenik potansiyeline dair herhangi bir çalışma yapılmamıştır.