Hastalarda depresyon ve intihar düşünceleri bildirilmiştir. Bu tip semptomlarda doktora derhal başvurulması gerekir.

Betaferon, hasta nöbetler geçiriyorsa, depresyon durumunda ya da kalp rahatsızlıkların varlığında dikkatle kullanılmalıdır.

Ağır bir aşırı duyarlılık reaksiyonunun oluşması halinde Betaferon tedavisi kesilmeli ve gereken tıbbi müdahale yapılmalıdır.

Betaferon tedavisi başlangıcında ve tedavi sırasında düzenli olarak tam kan sayımı yapılmalı ve lökosit sayısındaki farklılıklar izlenmelidir.

SGOT, SGPT ve g-GT düzeylerine tedavi öncesinde bakılmalı ve tedavi boyunca da belirli aralıklarla kontrol edilmelidir. Serum transaminazlarında artış saptandığında yakın takip yapılmalı ve nedene yönelik olarak değerlendirilmelidir. Düzeylerin anlamlı olarak arttığı ya da hepatit gelişimini gösteren semptomlarla birlikte olduğu durumlarda Betaferon tedavisi kesilmelidir. Karaciğer hasarına ilişkin klinik kanıtların olmaması ve karaciğer enzimlerinin normale dönmesini takiben, karaciğer fonksiyonlarının yakından izlenmesi şartıyla, tedavi yeniden başlatılabilir.

Betaferon’un böbrek rahatsızlıkları olan hastalardaki kullanımı ile ilgili herhangi bir deneyim yoktur. Bu bakımdan bu tür hastalar tedavi boyunca böbrek fonksiyonu açısından izlenmelidir.

Betaferon’un insan fertilitesini olumsuz etkileyip etkilemediği bilinmemektedir, ancak diğer interferonlarla elde edilen tecrübelere göre erkek ya da kadın fertilitesinde bir azalma olasılığı göz önünde tutulmalıdır.

Relapsing-remitting MS çalışmaları esnasında yapılan tetkiklerde, hastaların % 45’inde en az bir kez serumda interferon beta-1b’yi nötralize eden bir aktivite gelişmiştir. Olguların 1/3’ünde, müteakip bir tayinde de nötralizan aktivite gösterilmiştir. Bu nötralizan aktivite gelişmesine, kendini 19-24 ay sonra gösteren klinik etkinlik azalması da eşlik etmektedir.

Nötralizan aktiviteye bağlı yeni advers etkiler gözlenmemiştir. Rekombinant interferon beta-1b'ye karşı gelişen nötralizan antikorların az miktarda da olsa doğal interferon beta'yla da etkileşime girdiği in vitro olarak gösterilmiştir. Bununla beraber henüz in vivo araştırmalar yapılmamıştır ve klinik olarak anlamlılığı da kesinleşmiş değildir.

Betaferon tedavisi gören hastalarda enjeksiyon yerinde yaygın, yağ dokusunu ve kas fasyasını da içine alabilen ve dolayısıyla nedbe oluşumu ile neticelenebilen nekroz meydana gelebilmektedir (“Yan etkiler/advers etkiler” bölümüne bkz.). Nadiren nekrozun cerrahi yöntemle temizlenmesi ve daha da nadiren deri grefti gerekebilir ve iyileşme süresi 6 ayı bulabilmektedir.

Hastada birden fazla lezyon oluşursa, Betaferon tedavisine, lezyonlar iyileşene kadar ara verilmelidir. Nekrozun tek ve fazla yaygın olmaması koşuluyla hasta Betaferon tedavisini sürdürebilir, zira bu tür olgularda tedavi altında da iyileşme gözlenmiştir.

Enjeksiyon yerinde bir nekrozun oluşma riskini asgariye indirmek amacıyla hasta,

- aseptik bir enjeksiyon tekniğinin uygulanması ve

- enjeksiyon bölgesinin her enjeksiyonda değiştirilmesi
konusunda uyarılmalıdır.

Özellikle enjeksiyon yeri reaksiyonlarının oluştuğu hastalar başta olmak üzere, hastaların enjeksiyon tekniği belirli aralarla gözden geçirilmelidir.

Betaferon kemik iliğinin baskılandığı durumlarda, anemi ve trombositopenide dikkatle uygulanmalı; nötropeni gelişen hastalar ateş ya da enfeksiyon ortaya çıkması açısından yakından izlenmelidir.

Ender olarak kardiyomiyopati olguları bildirilmiştir; eğer böyle bir durum ortaya çıkar ve olayın Betaferon ile olan ilişkisinden şüphelenilirse, tedavi kesilmelidir.

Önceden monoklonal gamopatisi olan hastalara sitokinlerin uygulanması esnasında, şoka benzer bulgularla seyreden ve fatal olarak sonuçlanan, sistemik kapiller kaçak sendromu gelişimi görülmüştür.

Klinik çalışmalar her hastanın Betaferon tedavis