5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Sistemik Antibakteriyeller, Linkozamidler ATC Kodu: J01FF01

Etki mekanizması

Klindamisin, temel bileşik linkomisinin 7(R)-hidroksil grubu yerine 7(S)-kloro kullanılarak oluşturulmuş yarı sentetik bir antibiyotiktir.

Klindamisin, makrolidlere benzer şekilde bakteri ribozomlarının 50S alt birimine bağlanarak, protein sentezinin ilk aşamasını inhibe eder. Temel olarak bakteriyostatik olmakla birlikte, yüksek konsantrasyonlarda duyarlı suşlara karşı bakterisid etki gösterir.

Mikrobiyoloji

Klindamisin, aşağıda belirtilen mikroorganizmalara karşı in vitro olarak etkilidir.

Aerob Gram pozitif koklar: Staphylococcus aureus (penisilinaz yapan ve yapmayan suşlar), Staphylococcus epidermidis (eritromisine dirençli bazı stafılokok suşları, klindamisine karşı hızla in vitro direnç geliştirir), streptokoklar {Streptococcusfaecalis hariç), pnömokoklar.

Anaerob Gram negatif basiller: Bacteriodes türleri {Bacteriodes fragilis grubu ve Bacteriodes melaninogenicus grubu dahil), Fusobacterium türleri.

Anaerob Gram pozitif spor yapmayan basiller: Propionibacterium, Eubacterium, Actinomyces türleri.

Anaerob ve mikroserofilik Gram pozitif koklar: Peptococcus türleri, Peptostreptococcus türleri, mikroaerofilik streptokoklar.

Clostridiumlar: Clostridium perfringens suşlannın çoğu klindamisine duyarlı olmakla birlikte, Clostridium sporogenes ve Clostridium tertium gibi diğer türler genellikle dirençlidir. Bu durumlarda bakteriyel duyarlılık testleri yapılmalıdır.

Genel özellikler:

Emilim:

Oral yoldan uygulanan klindamisin hidroklorür hızla ve tama yakın (%90) emilir. 150 mg’lık dozdan sonra 45 dakika içinde ortalama 2.50 pg/ml’lik en yüksek serum konsantrasyonuna ulaşır. Serum düzeyi, dozun alınmasından 3 saat sonra ortalama 1.51 pg/ml, 6 saat sonra ortalama 0.70 pg/ml’dir. Yemeklerle birlikte alınması, serum konsantrasyonlarında belirgin bir değişikliğe neden olmaz. Yapılan araştırmalar, 14 güne varan multipl doz uygulamalarında klindamisinin vücutta birikmediğini ve metabolizmasında bir değişikliğin meydana gelmediğini göstermiştir.

Yemeklerle birlikte alınması, CLİN’in emilimini etkilemez.

Dağılım:

Serum konsantrasyonları, önerilen dozların uygulanmasından sonra en az 6 saat boyunca, mikroorganizmaların çoğunun minimum inhibisyon konsantrasyonundan (MIC) yüksektir. Klindamisin, vücut sıvılarına ve kemikler dahil dokulara yaygm olarak dağılır. Karaciğerde yüksek konsantrasyonlara ulaşır. Lökosit ve makrofajlarda birikir. Dolaşımdaki klindamisinin %90’ından fazlası plazma proteinlerine bağlanmış olarak bulunur. Biyolojik yarılanma süresi ortalama 2.4 saattir.

B iy otransforma svon:

Klindamisin, tahminen karaciğerde, aktif N-demetil ve sülfoksit metabolitlerine ve bazı inaktif metabolitlerine metabolize olur.

Eliminasyon:

Alman dozun yaklaşık %10’u idrar, %3.6’sı feçesle aktif ilaç ya da aktif metabolitler şeklinde, kalanı ise inaktif metabolitler şeklinde atılır. Atılım yavaştır ve birkaç gün sürer.

Doğrusal İlk/Doğrusal olmayan durum:

Klindamisinin serum konsantrasyonu, dozla doğru orantılı olarak yükselir.

Hastalardaki karakteristik özellikler

Karaciğer Yetmezliği Olan Hastalar:

Orta ve ağır karaciğer hastalığı olanlarda, klindamisinin yarılanma süresi uzamakla birlikte, yapılan farmakokinetik araştırmalar, 8 saat arayla uygulandığında klindamisin birikiminin nadiren oluşabileceğini göstermiştir. Bu nedenle, karaciğer hastalığında dozun azaltılmasının gerekmediği kabul edilmektedir.

Klindamisin hidroklorür uygulamasından sonra emilim, klerans, dağılım hacmi ve yanlanma yaş artışından etkilenmez. Klinik çalışmalara ait veri analizleri toksisitede yaşa-bağlı bir artışı işaret etmemektedir.

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Karsinojenite

Klindamisin’in karsinojenik potansiyelinin değerlendirildiği uzun süreli hayvan çalışmalan yapılmamıştır.

Mutajenite

Bir sıçan mikro çekirdek testi ve bir Ames Salmonella reversiyon testinin dahil olduğu genotoksisite testleri yapılmıştır. Her iki test de negatif sonuç vermiştir.

Üreme toksisitesi

Sıçanlarda, günde 300 mg/kg’a kadar çıkan dozlarda (insanlar için önerilen mg/m2 esaslı en yüksek dozun yaklaşık 1,1 katı) yapılan fertilite çalışmalannda, üreme üzerine herhangi bir etki gözlenmemiştir.