5.FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Antineoplastik ve immünomodülatör ajanlar ATC kodu: L03AX13

Glatiramer asetat’ın MS hastalarında nasıl etki gösterdiği tam olarak açıklanamamıştır. Ancak MS’in patogenezinden sorumlu olan immün prosesleri değiştirerek etki ettiği düşünülmektedir.Bu hipotez, miyelin içeren merkezi sinir sisteminden elde edilen materyale karşı immünizeedilmiş ve MS için model olarak sık kullanılan hayvanlar üzerinde yapılan deneysel alerjikensefalomiyelitis’in (EAE) patogenezi ile ilgili çalışmalarla doğrulanmıştır. MS’li hastalar vehayvanlarda yapılan çalışmalar, glatiramer asetatın, periferde glatiramer asetata özel supresör T-hücrelerini etkileyip aktif duruma geçirdiğini öne sürmektedir.

Relapsing-remitting multipl skleroz (RRMS)

Toplam 269 hasta, üç kontrollü çalışmada COPAXONE 20 mg/ml ile tedavi görmüşlerdir. Bunlardan ilki 50 hastanın (iki yıllık sürede en az iki nörolojik atak geçirmiş ve o zamanki kabuledilebilir standart kriterlerle iyileşip nükseden tanısı almış hastalar - 25 kişi COPAXONE, 25kişi Plasebo) katıldığı 2 yıllık bir çalışmadır. İkinci çalışmada aynı dahil olma kriteri uygulanmışve 35 ay süresince 251 hasta (125 kişi COPAXONE, 126 kişi Plasebo) dahil edilmiştir. Üçüncüçalışma 239 hastanın (119 kişi COPAXONE, 120 kişi Plasebo) dahil edildiği 9 aylık birçalışma olup, ilk ve ikinci çalışmadaki dahil olma kriterlerine benzer kriterlerin uygulandığı vehastaların görüntüleme MR’ında en az bir ilerleyen gadolinyum lezyona sahip olmasına ilişkinilave bir kriter bulunmaktadır.

COPAXONE kullanan MS hastalan plasebo alanlar ile karşılaştırdığında nükslerin sayısında anlamlı bir azalma görülmüştür.

En büyük kontrollü çalışmada, nükslerin oranı glatiramer asetat kullanıldığında plaseboya oranla %32 azalarak, 1.98’den 1.34’e gerilemiştir.

On iki yıl boyunca COPAXONE ile tedavi gören 103 hastanın verilerine ulaşmak mümkündür.

Ayrıca COPAXONE, tekrarlayan ataklı MS’in MRI paremetrelerinde plaseboya kıyasla daha yararlı etkiler göstermiştir.

Ancak COPAXONE’un tekrarlayan ataklı MS hastalarında yetenek kaybının ilerlemesi üzerinde yararlı bir etkisi olmamıştır.

COPAXONE tedavisinin nüksün süresi ve şiddeti üzerine bir etkisi olduğuna dair bir kanıt yoktur.

COPAXONE’un primer ve sekonder progresif hastalığı olan MS hastalarında kullanımıyla ilgili henüz bir bilgi yoktur.

Haftada üç defa subkutan yolla uygulanan COPAXONE 40 mg/ml enjeksiyonunun relaps sıklığını azaltma etkinliğini destekleyen kanıtlar, 12 aylık bir plasebo kontrollü çalışmadan eldeedilmiştir. Primer sonuç ölçütü, toplam onaylanan relaps sayısıdır. Sekonder MRI sonuçlanarasında, 6. ve 12. aylarda yeni/büyüyen T2 lezyonlarının kümülatif sayısı ve Tl ağırlıklıimajlardaki artan lezyonlann kümülatif sayısı bulunmaktadır.

Toplam 1404 hasta, 2’ye 1 oranında COPAXONE 40 mg/ml (n=943) veya plaseboya (n=461) randomize edilmiştir. Her iki tedavi grubu, başlangıç demografiği, MS hastalık karakteristiklerive MRI parametreleri açısından benzerdir. Hastalar, incelemeden önceki 2 yıl içinde ortalama2.0 relaps yaşamıştır.

COPAXONE 40 mg/ml, toplam relaps sayısında %34.4 düşüş (p<0.0001), 0.656 risk oranı ve %95 güven aralığı (GA) göstermiştir [0.539 ila 0.799],

COPAXONE 40 mg/ml ayrıca toplam yeni/büyüyen T2 lezyonlarının kümülatif sayısında %34.7 düşüş (p<0.0001), 0.653 risk oranı göstermiştir [%95 GA, 0.546 ila 0.780], Tl ağırlıklıimajlardaki artan lezyonların kümülatif sayısı %44.8 oranında düşüş (p<0.0001), 0.552 riskoranı göstermiştir [%95 GA, 0.436 ila 0.699],

Aşağıdaki tablo, tedavi amaçlı popülasyonda primer ve sekonder sonuç ölçütü değerlerini içermektedir.

Bu 12 aylık araştırmada COPAXONE tedavisinin disabilite ilerleyişini ya da relaps süresini etkilediğini gösteren bir işaret görülmemiştir.

COPAXONE tedavisinin primer ya da sekonder progresif hastalık yaşayan hastalarda kullanılması konusunda bir kanıt bulunmamaktadır.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Hastalar üzerinde farmakokinetik çalışmalar yapılmamıştır. In vitro ve sağlıklı gönüllülerden elde edilen sınırlı veriler, glatiramer asetatın deri altına uygulanmasıyla, etkin maddenin kolaycaabsorbe olduğunu ve dozun büyük bölümünün hızlıca deri altı dokularında daha küçükparçacıklara ayrıştığını göstermektedir.

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Farmakolojik güvenilirlik, tekrarlı doz toksisitesi, üreme toksisitesi, genotoksisite veya karsinojenite çalışmalarına dayanan klinik öncesi veriler, COPAXONE’un insanlar için bu kısaürün bilgisi dokümanında açıklanandan farklı özel bir risk taşımadığını göstermektedir. İnsanlarüzerindeki farmakokinetik verilerin eksikliğine bağlı olarak, hayvanlar ve insanlar arasındakimaruz kalma sınırı saptanamamıştır.

En az 6 ay boyunca COPAXONE ile tedavi edilen sıçan ve maymunların az bir kısmında böbrek glomerüllerinde immün kompleks birikmesi bildirilmiştir. 2 yıl boyunca sıçanlardayapılan bir çalışmada böbrek glomerüllerinde immün kompleks birikimi bildirilmemiştir.

COPAXONE’un duyarlaştırılmış hayvanlara (kobaylar veya fareler) uygulanmasının ardından anafılaksi bildirilmiştir. Bu durumun insanlar için de geçerli olup olmadığıbilinmemektedir.

Hayvanlarda, tekrar edilen COPAXONE uygulamasının ardından enjeksiyon bölgesinde toksisite oluşumu yaygındır.