5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Non steroid antiinflamatuar ve antiromatik ürünler ATC kodu : M01AX05

DONA’nın etken maddesi olan glukozamin sülfat, kimyasal olarak iyi tanımlanmış ve saf bir bileşik olup, insan vücudunda fizyolojik olarak bulunan doğal bir amino-monosakkarit glukozamin tuzudur.

Glukozamin sinovyal sıvı ve kıkırdak matriksindeki glukozaminoglikanların normal bileşimi içine girdiği için kıkırdak biyokimyasında önemli bir rol oynamaktadır. Farmakolojik çalışmalar dış kaynaklı proteoglikanların kıkırdak hücreleri (kondrosit) tarafından sentezi için esansiyel substrat olduğunu ve bunların biyosentezini arttırdığını göstermektedir. İn vitro glukozamin sülfat normal polimerik yapılı proteoglikanları sentez etmek için kültüre edilmiş insan kondrositlerini uyarır ve makromoleküller hiyalüronik asite bağlanır. Glukozamin sülfatın kıkırdak anabolizmasını arttırıcı etkileri kortikosteroidler tarafından oluşturulan fonksiyonel ve morfolojik kondrosit hasarı modellerinde de gözlenmiştir.

Glukozamin sülfat, eklemi kayganlaştırıcı özelliğe ve kıkırdak üzerinde besleyici etkilere sahip olduğundan, sinovyal sıvıda hiyalüronik asidin biyosentezi için sinovyal hücreler tarafından da kullanılır.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Genel özellikler

Emilim :

DONA oral uygulama sonrasında hızla ve hemen hemen tama yakın olarak emilir. Daha sonraki farmakokinetik ve metabolik modeli intravenöz uygulama sonrasıyla uyumludur.

Dağılım :

İşaretlenerek yapılan çalışmalarda DONA intravenöz uygulamayı takiben kandan dokulara hızla geçer. DONA’nın karaciğer, böbrek ve eklem kıkırdağı gibi dokularda daha fazla tutulduğu gözlenmiştir.

Biyotransformasyon :

Glukozamin %70’den fazla oranda karaciğerde metabolize olmaktadır. Bu yüksek ilk geçiş etkisine bağlı olarak oral uygulandığında biyoyararlanım %25’dir.

Eliminasyon :

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Glukozamin sülfat ile gerçekleştirilen toksikolojik çalışmalar, geniş güvenlilik aralığı olan bir ilaç olduğunu göstermektedir.

Bu pakette aşağıdaki çalışmalar yer almaktadır; aşağıda bildirilen ve test edilmiş maksimum dozların hiçbir toksik etkisi olmadığı ya da minimum toksik etkide bulunduğu görülmektedir.

• Oral, i.v ve i.m. yoldan fare ve sıçanlarda gerçekleştirilen akut toksisite çalışmaları; oral yoldan 5000mg/kg’a kadar verilmiştir.

• Tavşanlarda i.v. yoldan 80 mg/kg’a kadar ve sıçanlarda oral yoldan 240 mg/kg’a kadar 4 hafta ve köpeklerde i.v. yoldan 300 mg/kg’a kadar 13 hafta süren subkronik toksisite çalışmaları;

• Sıçanlarda 2700 mg/kg’a kadar oral dozlarda 52 hafta ve köpekte 2149 mg/kg’a kadar oral dozlarda 26 hafta süren kronik toksisite çalışmaları;

• Sıçanda ve tavşanda 2500 mg/kg’a kadar oral yoldan verilerek gerçekleştirilen embriyotoksikolojik ve sıçanda 2149 mg/kg’a kadar oral yoldan verilen fertilite çalışmaları;

• 5000 ^/ml konsantrasyona kadar in vivo olarak oral yoldan verilen dozlardaki mutajenik potansiyel çalışmaları;

Kullanılan dozlar, insanlarda tedavide geçerli olarak kullanılan 20-25 mg/kg civarındaki günlük dozun çok fazla katını göstermektedir. Bu çalışmalar, glukozamin sülfatın klinik, biyolojik veya anatomikopatolojik olarak bulunduğu seviyelerde pratik olarak toksisiteden bağımsız bir ürün olduğunu göstermektedir. Çok yüksek dozlarda gözlenen birkaç yan etki aslında hafif veya orta şiddette kalmaktadır ve bunlar tam olarak reversibl olup saptanan bir hedef organ yoktur. Ayrıca, tedavi bitimini takip eden dönemde yan etkileri yoktur. Üreme fonksiyonalrını etkilemez ya da çok az etkilemektedir ve sonuç olarak bileşik mutajenik değildir.