5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1.   F armakodinamik özellikleri

Farmakoterapötik grup: Vasküler etkileri baskın olan selektif kalsiyum antagonisti ATCkodu: C08CA11.

Manidipin, antihipertansif aktiviteye sahip bir dihidropiridin kalsiyum kanal blokeridir ve renal fonksiyon üzerinde uygun farmakodinamik aktiviteleri vardır* Manidipin’in temel özelliği olan uzun etki süresi, in vitro ve in vivo olarak belirlendiği gibi ilacın farmakokinetik özellikleri ve reseptör bölgesine yüksek afinitesinden kaynaklanır* Pek çok deneysel hipertansiyon modelinde manidipin, nikardipin ve nifedipinden daha potent ve daha uzun etkili bulunmuştur. Bundan başka, manidipin özellikle de renal bölgede vasküler selektivite göstererek renal kan akımını artırmış, aferent ve eferent glomerüler arteriyollerde vasküler direnci azaltarak intraglomerüler basınçta azalma sağlamıştır.

Bu özellikler diüretik özellikle tamamlanır. Bu tübüler düzeyde su ve sodyum geri emiliminin inhibisyonuna bağlıdır. Deneysel patoloji testlerinde manidipin hipertansiyon nedenli glomerüler hasarda orta düzeydeki antihipertansif dozlarda koruyucu etkiye sahiptir. İn vitro çalışmalar, klinik aralıktaki manidipin konsantrasyonlarının mezanjial mitojenlere (PDGF, endotelin-1) proliferatif hücre yanıtlarını etkin bir biçimde İnhibe ettiğini göstermiştir. Bu yanıtlar hipertansİf kişilerde renal ve vasküler hasarın patofizyolojisinin temeli olabilir.

Hipertansİf hastalarda günde tek doz sonrası uygulamadan sonra 24 saat süreyle arterİyel basınçta klinik olarak anlamlı düşme sağlanır.

Total periferik dirençteki azalmadan kaynaklanan arteriyel basınç düşmesi, kısa ve uzun dönemli tedavide kalp atım hızı ve kalp debisinde klinik olarak anlamlı artışa yol açmaz.

Manidipin’in glukoz metabolizmasını ve lipid profilini etkilemediği hipertansİf diyabetik hastalarda gösterilmiştir.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Genel Özellikler

Emilim:

Manidipin emilimi gastrointestinal kanalda yiyecek varlığında artar.

Dağılım:

Manidipin’in oral uygulamasını takiben plazma düzeyleri 2-3,5 saatte doruğa ulaşır; manidipin, ilk geçiş etkisine uğrar. Plazma proteinlerine bağlanma oranı %99’dur.

Bivotransformasvon:

Ürün yaygın bir şekilde doku dağılımı gösterir ve esas olarak karaciğer düzeyinde yoğun olarak metabolize edilir.

Eliminasyon:

Eliminasyon esas olarak feçesle (%63) ve daha düşük oranda idrarla gerçekleşir. (%31). Tekrarlanan dozlardan sonra birikim oluşmaz. Renal yetmezliği olan hastalarda farmakokinetİkte herhangi bir değişiklik meydana gelmez.

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Tekrarlayan doz toksisite çalışmalarının sonuçları sadece farmakolojik etkilerin artışına atfedilen toksik belirtiler göstermiştir. Manidipin’in üreme toksisitesi hakkındaki hayvan çalışmaları yeterli bilgi sağlamamıştır, ancak çalışmalar artmış teratojenik riske dair bulgu ortaya koymamıştır.

Sıçanlardaki perİnatal ve postnatal fertilite çalışmalan yüksek dozlarda advers etkileri göstermiştir (gebelik süresinde uzama, distosi (güç doğum), canlı doğum sayısında azalma, neonatal mortalite). Preklinik çalışmalar mutajenite, karsinojenite, antijenite ve fertilite üzerinde istenmeyen etkiler bakımından insanlar için herhangi bir zarar göstermemiştir.