5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grubu: :Antipsikotikler ATC kodu: N05AL05

Amisülpirid insan dopaminerjik D2/D3 reseptör alt tiplerine seçici olarak yüksek afiniteyle bağlanmaktadır, oysa D1, D2 ve D5 reseptör alt tipleri için afıniteden yoksundur. Klasik ve atipik nöroleptiklerden farklı olarak, amisülpirid’in serotonerjik, adrenerjik, histaminerjik (H1) ve kolinerjik reseptörlere afınitesi bulunmamaktadır. Ek olarak, amisülpirid sigma bölgelerine bağlanmamaktadır.

Düşük dozlarda öncelikle presinaptik D2/D3 reseptörlerini bloke etmekte ve disinhibitör etkilerinden sorumlu olan dopamin açığa çıkışına neden olmaktadır.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Genel özellikler

Emilim: İnsanda, amisülpirid iki farklı emilim doruğu sergilemektedir: Hızla oluşan birincisi doz alımından bir saat sonra ve ikincisi uygulamanın üç ila dördüncü saatleri arasında elde edilmektedir. 50 mg’lık dozdan sonra bunlara ilişkin plazma konsantrasyonları 39 ± 3 ve 54 ± 4 ng/ml’dir. Karbonhidrat bakımından zengin bir yemek (%68 sıvı içeren) amisülpirid’in EAA (eğri altında kalan alan), tmax ve Cmax seviyelerini önemli ölçüde düşürmekte fakat yüksek yağlı bir yemekten sonra değişim görülmemektedir. Bununla birlikte, rutin klinik kullanımda bu bulguların önemi bilinmemektedir.

Dağılım: Dağılım hacmi 5.8 L/kg’dır, plazma proteinlerine bağlanma oranı düşüktür (16%) ve ilaç etkileşiminden şüphelenilmemektedir.

Biyotransformasyon: Mutlak biyoyararlanımı %48’dir. Amisülpirid zayıf bir şekilde metabolize edilmektedir. Dozun yaklaşık olarak %4’ünü oluşturan iki inaktif metabolit belirlenmiştir.

Eliminasyon: Amisülpirid’in eliminasyon yarı-ömrü oral bir dozun kullanımından sonra yaklaşık olarak 12 saattir. Amisülpirid idrarla değişmemiş olarak elimine edilmektedir. İntravenöz bir dozun %50’si idrara geçmekte ve bunun %90’ı ilk 24 saat içerisinde elimine edilmektedir. Renal klerensi 20 L/saat veya 330 ml/dak’dır.

Doğrusallık/ Doğrusal olmayan durum:

İlacın farmakokinetiğinin doğrusallığı ile ilgili bilgi bulunmamaktadır.
Hastalardaki karakteristik özellikler

Karaciğer yetmezliği: Amisülpirid düşük oranda metabolize edildiğinden, hepatik yetmezliği olan hastalarda doz ayarlaması gerekmemektedir.

Böbrek yetmezliği: Hafif böbrek yetmezliğinde amisülpirid’in EAA seviyesi iki kat ve orta şiddetteki renal yetmezlikte neredeyse on kat yükselmiştir. Bununla birlikte deneyimler

sınırlıdır ve 50 mg’ın üzerindeki dozlarla ilgili veri bulunmamaktadır. Amisülpirid çok zayıf olarak diyaliz edilmektedir.

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Tamamlanmış güvenlik çalışmaları, amisülpirid’in genel, organa özel, teratojenik, mutajenik veya karsinojenik risk taşımadığını göstermektedir. Sıçanlarda ve köpeklerde maksimum tolere edilen dozların altındaki dozlarda ya farmakolojik etkileri olan ya da bu şartlar altında major toksikolojik önemden yoksun olan değişimler gözlenmiştir. İnsan için önerilen maksimum dozla karşılaştırıldığında, sıçanlar (200 mg/kg/gün) ve köpeklerdeki (120 mg/kg/gün) EAA anlamında maksimum tolere edilen dozlar sırasıyla 2 ve 7 kat daha yüksektir. Sıçanlarda, insanda beklenen EAA seviyelerinin 1.5 ila 4.5 katına kadar insanla ilgili karsinojenik risk belirlenmemiştir.

Bir fare karsinojenite çalışması (120 mg/kg/gün) ve üreme çalışmaları (sıçan, tavşan ve farelerde sırasıyla 160, 300 ve 50 mg/kg/gün) gerçekleştirilmiştir. Üreme çalışmaları sırasındaki hayvanların amisülpirid maruziyetleri değerlendirilmemiştir.