5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Obstetrikte kullanılan ilaçlar, prostaglandinler ve oksitosikler ATC kodu: G02AD02

Etki mekanizması:

Prostaglandin E2 (PGE2) vücutta birçok dokuda düşük konsantrasyonlarda doğal olarak bulunan bir bileşiktir. Lokal hormon olarak işlev gösterir.

Prostaglandin E2 servikal olgunlaşmadaki biyokimyasal ve yapısal değişikliklerde önemli bir rol oynar. Servikal olgunlaşma, uterin serviksindeki servikal düz kas liflerinin sert bir yapıdan fetüsün doğum kanalından geçmesini sağlayacak yumuşak, genişlemiş bir yapıya dönüşmesi için gereken belirgin gevşemesidir. Bu işlem kollajenin yıkılmasından sorumlu olan kollajenaz enziminin aktivasyonunu kapsar.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Genel özellikler

Emilim:

PGE2 salımı ve metaboliti olan PGEm plazma konsantrasyonları arasında herhangi bir korelasyon gösterilemez.

Dağılım:

Dinoproston 10 mg kaynağı kontrollü ve sabit salım sağlar. Membranı yırtılmamış gebe kadınlarda 24 saat boyunca salım hızı 0.3 mg/saat’tir. Buna karşılık membranları erken yırtılan gebe kadınlarda salım daha fazla ve daha değişkendir. PROPESS servikal dokuya, servikal olgunlaşma tamamlanıncaya kadar sürekli bir hızda dinoproston salar ve klinisyenin servikal açılmanın tamamlandığına karar verdiğinde veya aktif doğum eylemi başladıktan sonra daha fazla dinoproston gerekmediği noktada ekipmanıyla uzaklaştırılır.

Biyotransformasyon:

Endojen ve ekzojen salınan PGE2’nin metaboliti PGEm plazma düzeylerine relatif katkısı saptanamamıştır.

Eliminasyon:

PGE2 primer olarak sentezlendiği dokuda hızla metabolize olur. Lokal inaktivasyondan kaçan herhangi bir miktar genellikle 1-3 dakika olarak tahmin edilen yanlanma ömrü ile hızla dolaşımdan uzaklaştırılır.

Doğrusallık / Doğrusal olmayan durum:

Özel bir veri bulunmamaktadır.

Hastalardaki karakteristik özellikler

Böbrek/Karaciğer yetmezliği:

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Klinik öncesi çalışmalar dinoprostonun lokal olarak etki gösteren, hızlı bir şekilde inaktive olabilen ve böylece anlamlı bir sistemik toksisitesi olmayan bir madde olduğunu göstermektedir.

Hidrojel ve polyester polimeri eri iyi lokal tolerabiliteleri olan inert bileşiklerdir.

Polimerlerin üreme toksisitesi, genotoksik veya karsinojenik etkileri araştırılmamıştır; fakat sistemik maruziyet ihmal edilebilirdir.