5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Androgenler ATC kodu: G03BB01

Etki mekanizması

5.2. Farmakokinetik özellikler

Emilim
:

25-100 mg doz aralığında oral alman mesterolon hızla ve tamamen absorbe edilir. PROVIRON’un alımından 1.6 ±0.6 saat sonra 3.1±l.l’lik maksimum serum ilaç düzeyine ulaşılır.

Dağılım
:

Mesterolon serum proteinlerine % 98 oranında bağlanır. %
40 oranında albuminlere ve % 58 oranında SHBG (seks hormonu bağlayıcı globulinlere) bağlanır. Mesterolon’un absolut bioyararlanımı oral dozun yaklaşık %
3’ü olarak tayin edilmiştir. PROVIRON’un günlük alımı serum düzeylerine %
30’luk bir artışa yol açar.

Bivotransformasvon:

Mesterolon metabolizma tarafından hızlıca inaktive edilir. Tayin edilen ana metabolit la-metil androsteron’dur ve konjuge halde % 55-70 oranında renal olarak atılır. Ana metabolit glukuronid’in sülfata oranı 12’ye l’dir. Bunlann dışında la-metil-5a-androstan-3a ve 17 p-diol metabolitleri tayin edilmiştir, % 3 oranındadırlar ve renal yolla elimine edilirler. Serum değerleri için metabolik klirensi 4.4 ± 1.6 ml dakika1 kg_1’dir. Östrojen ve kortikoidlere bir dönüşüm gözlenmemiştir.

Eliminasyon:

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

PROVIRON’un tekrarlanan doz uygulamalarından sonra yapılan sistemik tolerans çalışmalarında tedavi için gerekli dozlarda kullanılmasının bir sakıncası bulunmamıştır. PROVIRON’un hassaslaştırıcı etkisine dair bir araştırma yürütülmemiştir.

PROVIRON’un sadece erkeklerde terapötik kullanımı olduğu için, embriyotoksik etkilerle ilgili araştırma yapılmamıştır. PROVIRON’un sperm hücreleri üzerinde muhtemel bir toksik etkisini aydınlatmak amacıyla herhangi bir fertilite çalışması yapılmamıştır.

Uzun süreli sistemik tolerans çalışmalarının sonuçları, sperm hücreleri üzerine toksik etkisi olmamakla birlikte, spermatojeneze merkezi dolaylı inhibisyon yaptığını göstermiştir. Genelde hayvan deneylerinden bilinen bu etki, insanlarda tavsiye edilen terapötik dozda yıllarca kullanıldığında bile görülmemiştir.

Mutajenik etkiyle ilgili araştırma yapılmamıştır. Diğer steroid hormonlarla yapılan in vitro ve in vivo mutajenisite testlerinden alınan negatif sonuçlara dayanılarak, böyle bir potansiyel beklenmemektedir.

6 ve 12 ay üzerinde tekrarlayan dozlarda sıçan ve köpeklerde yapılan sistemik tolerans çalışmaları madde ilişkili tümorojenik potansiyele yönelik bir işaret oluşturmamıştır. Bu nedenle , muhtemel tümorojenik potansiyele ilişkin başka tanımlamalar yapılmamıştır. Buna rağmen seks steroidlerinin bazı hormon doku ve tümörlerin büyümesine neden olabilecekleri gözönüne alınmalıdır.

Esas olarak, toksikolojik araştırmaların sonuçları, insanlarda PROVIRON’un verilen doz ve endikasyonda reçete edilmiş kullanımına yönelik şüphelere yol açmamaktadır.