Kardiyojenik şok sıklıkla akut miyokard enfaktüsünde ortaya çıkar. Kardiyojenik şokun iki temel balirtisi kalp debisinde belirgin azalma ve santral venöz basıncı ile pulmoner ven basıncındaki yükselmedir. Dopamin tedavisinin en etkili olduğu dönem; şok belirtisi ve semptomları görülür görülmez kan basıncı miyokardiyal fonksiyonlar gibi fizyolojik parametrelerde ağır bozulmalar görülmeden ve idrar akışı 0.3 ml/dak. altına düşmeden başlandığı dönemdir. hipovolemik şokta dengeli solüsyonlar ile dehidratasyonun düzeltilmesine rağmen, kn basıncı yeterli derecede yüükselmiyorsa kısa bir sür için uygulanabilir. Septik şokrta hemodinamik durumu düzeltmek için tercih edilir.
Hipovolemiden sakınılması: İnfüzyona başlamadan önce hipovolemi tamamiyle düzeltilmelidir. Mümkünse kan ya da plazma bu konuda endikedir. Nabız basıncını azalması: Dopamin verilken hastalarda orantısız bir şekilde diyastolik basınçta artma olursa (nabız basıncında belirgin düşme) infüzyon hızı azatılmalı ve hasta diikkatle izlenmelidir.
Damar dışına infüzyon: Dopaminin damar dışına infüzyonundan kaçınılarak büyük venlere enfüze edilemlidir. Damar dışına infüzyonlar nekrozlara ve çevre dokularda ilacın göllenmesine neden olabilir
. Oklüzif damar hastalıkları: Artereskleroz, arterial embolizm, Raynaud hastalığı, diabetik endarteritis, Burger hastalığı gibi oklüzif damar hastalığı bulunanlarda, infüzyon sırasında cilt ve ekstremitlerin ısı ve renklerindeki değişmeler dikkatle izlenmelidir.
Bu gibi durumlarda infüzyona devam edi,lmesine yarar/zarar oranının iyi değerlendirilmesiyle karar verilir. Siklopropan ve Halojenli hidrokarbon anesteziklerinden kaçınılması: Bu tür anstezikler kardiyak otonomik irritabiliteyi arttırarak miyokardı kateşolaminlere duyarlı hale getirir. Bundan dolayı bu gibi durumlarda çok dikkatli olunmalıdır.