Ultracain %2-Suprarenin, sülfite aşırı duyarlılığı olan bronşiyel astımlılarda kullanılmamalıdır. Sodyum disülfit içeriği nedeniyle özellikle bronşiyel astımlılarda tek tek olgularda bulantı, kusma, nefes almada zorluk, akut astım krizi, bilinç bozuklukları ya da şok ile kendini gösteren aşırı duyarlılık reaksiyonları ortaya çıkabilir. Araç kullanımına etkisi Ultracain %2- Suprarenin kullanıldıktan sonra, hastanın tekrar ne zaman aktif olarak araba ya da makine kullanılabileceğine doktor tarafından her bir olguya göre karar verilmelidir. Gebelik, doğum ve emzirme döneminde kullanımı Lokal anestezi, gebelik sırasındaki cerrahi girişimler için koruyucu bir anestezi ya da analjezi yöntemidir. Ultracain® %2-Suprarenin, doğuma yardım amacıyla yapılan analjezide, kullanılan teknik ya da doz ne olursa olsun, çocuğun yaşamını tehdit etmez. Ultracain, plasebo bariyerinden diğer lokal anestetiklere kıyasla daha az geçer. Serum düzeyinden hızla azalması ve çabuk atılımı nedeniyle, anne sütünde klinik olarak anlamlı miktarda Ultracain bulunmaz. Bu nedenle emzirmenin kesilmesi gerekmez. Yan etkilerin ve aşırı doz belirtilerinin tedavisi için öneriler Enjeksiyon sırasında baş dönmesi, motor bozukluklar, uyuşukluk gibi ilk yan etki ya da entoksikasyon belirtileri ortaya çıkarsa enjeksiyon derhal kesilmeli; hasta yatay duruma getirilmeli ve hava yolu açık tutulmalı, nabız ve kan basıncı kontrol edilmelidir. Semptomlar pek ağır gözükmese bile, intravenöz bir enjeksiyon yolunun açık tutulması için infüzyona başlanması önerilir. Solunum bozukluklarında derecesine göre oksijen verilir; gerekirse solunum desteği, örneğin ağızdan ağıza solunum ya da endotrakeal entübasyon ve kontrollü solunum uygulanır. Merkezi etkili analeptikler kontrendikedir. Kas seğirmeleri ya da jeneralize kramplar kısa ya da çok kısa etki süreli barbitüratlarla ortadan kaldırılabilir. Barbitüratların oksijenle birlikte ve dolaşım kontrolü altında yavaş yavaş ve etkisini gözleyerek (dolaşım, solunum depresyonu!) enjekte edilmesi ve uygulanan kanüle bir infüzyon çözeltisi takılması önerilir. Kan basıncı düşüşü ve taşikardi ya da bradikardi sıklıkla yalnızca yatay hale getirilmekle ya da baş hafifçe aşağı sarkıtılarak kompanse edilebilir. Ağır dolaşım bozukluklarında ve şokta -hangi nedene bağlı olursa olsun- enjeksiyon kesildikten sonra acil önlemler alınmalıdır: -Başın aşağıya doğru sarkıtılması ve hava yolunun açık tutulması (oksijen verilmesi) intravenöz infüzyon takılması (tam elektrolit solüsyonu) -İ.V. glukokortikoid uygulanması. Volüm substitüsyonu (gerekirse ayrıca plazma ekspander, human albumin). -Tehlikeli dolaşım iflası ve bradikardinin artması halinde i.v. adrenalin verilmesi: Piyasadaki 1:1000'lik adrenalin çözeltisinin 1 ml'si 10 ml'ye seyreltilir ve bunun 0.25 ml ila 1 ml'si [=0.025 mg - 0.1mg adrenalin] yavaş olarak enjekte edilir. -İ.V. adrenalin enjeksiyonu yavaş ve en azından nabız kontrolü ile (kalp ritm bozuklukları) hatta daha iyisi nabız frekansı ve kan basıncı kontrolü altında yapılmalıdır. Tek bir intravenöz doz olarak 0.1 mg adrenalin aşılmamalıdır; daha fazla gerekiyorsa adrenalin infüzyon çözeltisi ile verilmelidir (damla hızı nabız frekansına ve kan basıncına göre ayarlanır). -Şiddetli taşikardi ve taşiaritmide beta-sempatolitiklerin dikkatle intravenöz enjeksiyonu uygundur - örneğin kalp yetersizliği, daha önce geçirilmiş miyokard infarktüsü ya da pektanginöz rahatsızlığı olan hastalarda. Oksijen verilmesi ve kan dolaşımının kontrolü her durumda gereklidir. Hipertonik hastalarda kan basıncının yükselmesi, gerekirse periferik damar açıcı maddelerle düzeltilmelidir.