Uygulama şekli

Doz, hastanın gereksinimine göre doktor tarafından belirlenmelidir.
Uygulama sıklığı ve süresi:

HUMALOG MIX25 KWIKPEN yemeklerden 15 dakika önce uygulanabilir. Gerek duyulduğunda HUMALOG M1X25 KWIKPEN yemeklerden hemen sonra da uygulanabilir.

Uygulama şekli:

HUMALOG MIX25 KVVIKPEN yalnızca subkütan enjeksiyon olarak uygulanmalıdır. HUMALOG MIX25 KVVIKPEN hiçbir koşul altında intravenöz enjeksiyon olarak uygulanmamalıdır.

Subkütan uygulama kolun üst kısmı, uyluk, kalça ya da karına yapılmalıdır. Enjeksiyon yapılan bölgeler değiştirilerek aynı bölgenin ayda bir seferden fazla kullanılmaması sağlanmalıdır.

HUMALOG MIX25 KVVIKPEN subkütan uygulandığı sırada bir kan damarına girilmediğinden emin olunmalıdır. Uygulamadan sonra, enjeksiyon bölgesine masaj yapılmamalıdır. Hastalar uygun enjeksiyon tekniğinin kullanılması konusunda eğitilmelidir.

HUMALOG MIX25 KWIKPEN’in subkütan yolla uygulamasını takiben Humalog’un kendi etki başlangıcının hızlı olduğu ve maksimum etkiye çabuk ulaştığı gözlenir. Bu durum, HUMALOG M1X25 KVVIKPEN’in öğünlere çok yakın zamanlarda verilmesine olanak sağlar. HUMALOG MIX25 KVYIKPEN’in insülin lispro protamin süspansiyon (NPL) bileşeninin etki süresi, bazal insülininki (NPH) ile benzerdir.

Herhangi bir insülinin etki süresi kişiden kişiye ya da aynı kişilerde farklı zamanlardaki uygulamalarda değişkenlik gösterebilir. Tüm insülin preparatlarında olduğu gibi HUMALOG MIX25 KVVIKPEN’in etki süresi doz, enjeksiyon yeri, kanlanma, vücut sıcaklığı ve fiziksel aktiviteye bağlıdır.

Kullanım ile ilgili talimatlar

A) Dozun hazırlanması:

1. HUMALOG MIX25 KVVIKPEN 100 U/ml’nin kontrolü:

Kullanmadan hemen önce kalemi, içerdiği insülin süspansiyonu bulanık ya da süt gibi bir görünüm alıncaya kadar, iki elinizin arasında on kez İleri geri yuvarlayın ve ardından yine on kez bir elinizle 180° yukarı aşağı çevirerek karıştırın. Bulanık ya da süt gibi bir görünüm oluşmazsa, yukarıda belirtilen işlemi içerik karışıncaya kadar tekrar edin. Kartuşlar karıştırmayı kolaylaştırmak için küçük cam boncuk içerir. Dozun tam olarak ölçülmesini engelleyebilecek köpürmelere neden olabileceğinden, kartuş çok şiddetli çalkalanmamalıdır.

Kartuşların sık sık kontrol edilmesi ve içinde topaklar varsa ya da beyaz parçacıklar kartuşun dibi ya da duvarına yapışarak donuk bir görünüm oluşturuyorsa kullanılmaması gerekir.

2. İğnenin takılması:

Lastik contayı alkol ile silin. Kapaklı iğnenin üzerinden kağıt koruyucuyu çıkarın. Kapağı çıkarmadan İğneyi kalemin ucuna yerleştirin ve saat yönünde döndürerek iyice oturmasını sağlayın. Kalemi iğne yukarı gelecek şekilde tutun ve iğnenin dış kapağı ve iç kapağını çıkarın.

3. Kalemin havasının alınması (İnsülin akışının kontrolü):

(a) Doz düğmesini saat yönünde 2 ünite döndürün.

(b) Kalemi, iğne yukarıda olacak şekilde tutun ve kartuş haznesine parmağınızla hafifçe vurarak varsa hava kabarcıklarının yukarıda toplanmasını sağlayın. Doz düğmesine duruncaya kadar ve doz penceresinde "0" görününceye kadar basın. Doz düğmesini basılı tutun ve yavaşça 5’e kadar sayın. İğnenin ucunda bir damla insülinin çıktığı görünmelidir. Eğer iğne ucundan insülin çıkmazsa insülin çıkıncaya kadar işlemi tekrarlayın.

(c) Her enjeksiyondan önce kaleminizin havasını alın (insülin akışını kontrol edin). Kalemin havasının alınmaması hatalı doz enjeksiyonuna yol açabilir.

4. Dozun ayarlanması:

(a) Doz başlığını istenilen doz, pencerede gözükünceye kadar saat yönünde çevirin. Eğer fazla doz çevrilmiş ise, doğru doz pencerede görününceye kadar doz başlığını geriye doğru (saat yönünün aksine) döndürün. Kartuş içinde kalan üniteden daha yüksek bir doz çevrilemez.

B) Dozun enjeksiyonu:

1. Ellerinizi yıkayın.

2. Enjeksiyon bölgesini seçin.

3. Belirtildiği şekilde cildi temizleyin.

4. İğnenin dış kapağını çıkartın.

5. Geniş bir alanı gererek ya da sıkıştırarak cildi sabitleştirin. İğneyi tarif edildiği şekilde batırın.

6. Baş parmağınız ile enjeksiyon düğmesine basın; 5 saniye kadar bekleyin. Tam dozu aldığınız doğrulamak için doz penceresinde 0 gördüğünüzden emin olun.

7. İğneyi enjeksiyon yerinden çıkartın ve enjeksiyon yerine birkaç saniye süresince hafif bir basınç uygulayın. Enjeksiyon bölgesini ovuşturmayın.

8. Enjeksiyonun hemen arkasından, iğnenin dış kapağını kullanarak iğneyi kalemden çıkarın. Bu sterilitenin korunmasını sağlar; iğneden sızmayı, iğneye hava girişini, ve iğnenin tıkanmasını önler. Kullanılan iğneleri tekrar kullanmayın. İğneler emniyetli bir şekilde atılmalıdır. İğneyi ve kalemi başkası ile paylaşmayın.

Kullanıma hazır önceden doldurulmuş kalemler boşalıncaya kadar kullanılabilirler. Lütfen uygun şekilde atın veya geri dönüştürün.

9. Kalemin kapağını kapatın.

10. Enjeksiyon yapılan bölgeler değiştirilerek aynı bölgenin ayda bir seferden fazla kullanılmaması sağlanmalıdır.

11. Enjeksiyon düğmesi, kalem tekrar kullanılmadan önce tamamen bastırılmış olmalıdır.

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler

Böbrek/Karaciğer yetmezliği:

Böbrek yetmezliğinde insülin gereksinimi azalabilir.

Karaciğer yetmezliği durumunda glukoneojenez kapasitesinin ve insülin yıkımının azalmasına bağlı olarak insülin gereksinimi azalabilir. Bununla beraber, kronik karaciğer yetmezliği olan hastalarda, insülin rezistansındaki artış, insülin gereksiniminin artmasına neden olabilir.

Böbrek ve karaciğer işlev bozukluğu olan hastalarda glukoz düzeylerinin izlenmesi ve insülin dozunda ayarlama gerekebilir.

Pediyatrik popülasyon:

12 yaşın altındaki çocuklara insülin lispronun uygulanması yalnızca regüler insüline göre beklenen bir yarar olması durumunda düşünülmelidir.

Geriyatrik popülasyon:

Doz aşımı ve tedavisi

Serum glukoz konsantrasyonları; insülin düzeyleri, kullanılabilir glukoz miktarı ve diğer metabolik süreçler arasındaki karmaşık etkileşimlerin bir sonucu olduğundan, insülinlerin spesifik bir doz aşımı tanımlaması yoktur. Hipoglisemi insülinin alınan besinlere ya da enerji harcamalarına göreceli olarak fazla gelmesinin bir sonucu olarak ortaya çıkabilir.

Hipoglisemi ile birlikte dikkatsizlik, konfüzyon, çarpıntı, baş ağrısı, terleme ve kusma olabilir.

Hafif hipoglisemi atakları, glukoz, şeker ya da şekerli ürünlerin oral yolla alınmasına yanıt verebilir.

Orta düzeyde hipoglisemi intramüsküler ya da subkütan glukagon uygulanması ve hasta yeterince iyileştikten sonra oral karbonhidrat verilmesi ile düzeltilebilir. Glukagona yanıt vermeyen hastalara, intravenöz glukoz çözeltisi uygulanmalıdır.

Hasta komada ise, intramüsküler ya da subkütan glukagon uygulanmalıdır. Ancak, glukagon mevcut olmadığında ya da hasta glukagona yanıt vermediğinde intravenöz glukoz çözeltisi uygulanmalıdır. Bilinç kaybı düzeldikten hemen sonra hastaya yemek yedirilmelidir.

Belirgin klinik iyileşme olduktan sonra da hipoglisemi tekrarlayabileceğinden, sürekli karbonhidratlı gıda alımı sağlanmalı ve hasta gözlem altında bulundurulmalıdır.