5.FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grubu: Pirazolonlar ATC Kodu: N02BB02

Metamizol’ün analjezik, antipiretik ve antispazmodik etkileri vardır. Metamiiol büyük olasılıkla kombine bir santral ve periferik etki şekline sahiptir. Afferent lifler, omurilik ve periakuaduktal gri madde düzeyindeki santral etki mekanizmaları metamizoltin analjezik etkisine katkıda bulunabilir.

5.2. Farmakokinetik özellikler

Metamizol ve metabolitlerinin farmakokinetiği tam olarak açık değildir. Fakat bilgiler verilebilir:

aşağıdaki

olan 4-yaklaşık /üksektir. iğişikliğe

Emilim: Oral uygulamadan sonra metamizol tamamen aktif metaboliti

Nmetilaminoantipirine (MAA) hidrolize olur. MAA’nın mutlak biyoyararlanımı olarak %90‘dır ve oral uygulama sonrası intravenöz uygulamaya oranla biraz daha Metamizol besinlerle birlikte alındığında MAA’nın farmakokinetiği fark edilir bir d uğramaz.

Bivotransformasvon: Klinik etkiyi temel olarak MAA ve bir dereceye kada aminoantipirin (AA) sağlar. AA’nın AUC değerleri MAA’nın AUC değerinin %25’ini oluşturur. 4-N-asetilaminoantipirin (AAA) ve 4-N-formilaminoantipirin ( metabolitlerin klinik etkileri yok gibi görünmektedir. Tüm metabolitler için lineer farmakokinetik gözlenir. Bu bulgunun klinik önemi hakkında bir yargıya varılabi daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır. Kısa dönemli tedavide metabolitlerin birikiminir klinik anlamı yoktur.

r da 4-yaklaşık FAA) gibi ayan bir nesi için fazla bir

ol ılı;

Dağılım: Proteine bağlanma düzeyleri MAA için %58, AA için %48, FAA için %18 için %14’diir. Bir intravenöz doz sonrası metamizolün plazma yarılanma ömrü ya dakikadır.

ve AAA daşık 14

Eliminasyon: Radyoaktif işaretli intravenöz dozun yaklaşık %96’sı idrar, yaklaşık toö’sı ise feçes yoluyla atılır. Tek bir oral dozdan sonra metabolitlerin %85’i idrarla atılmış ve bunun %3±%Ui MAA. %6±%3’ü AA, %26±%8’i AAA ve %23±%4"ü FAA’dan oluşmuştur. 1 g’lık tek bir oral metamizol dozundan sonra renal klirens MAA için 5 ml±2 ml/dak., AA için 38 ml±13 ml/dak., AAA için 61 ml±8ml/dak., ve FAA için 49 ml±5 ml/dak olmuştur. Aynı

dozdan sonraki plazma yarılanma ömürleri de MAA için 2.7±0.5 saat, AA için 3.7 AAA için 9.5±1.5 saat ve FAA için 11.2±1.5 saat olmuştur.

Doğrusallık/doğrusal olmayan durum: Tüm metabolitler için lineer olmayan bir

farmakokinetik gözlenir. Bu bulgunun klinik önemi hakkında bir yargıya varılabi mesı için daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır.

Hastalardaki karakteristik özellikler

Geriyatrik popülasyon:

Yaşlılarda ilaca maruz kalma (AUC) 2-3 kat artar.

K.araciâer yetmezliği:

Karaciğer sirozu olan hastalarda, tek dozluk oral uygulama sonrasında. MAA ve yarılanma ömrü 3 kat artmıştır (10 saat), ancak AA ve AAA’daki artış bu kada olmamıştır.

FAA’nın

belirgin

Böbrek yetmezliği:

Böbrek fonksiyonu bozulmuş olan hastalar üzerinde yeterli yoğunlukta çalışma yapılmamıştır. Mevcut veriler ise bazı metabolitler için (AAA ve FAA) eliminasyonun ^zaldığım göstermektedir.

5.3.Klinik öncesi güvenilirlik verileri

Akut toksisite

Metamizolün fare ve sıçanlardaki en düşük letal dozları: oral yolla yaklaşık 4000 mg/kg vücut ağırlığı; intravenöz olarak yaklaşık 2300 mg metamizol/kg vücut ağırlığı veya 400 mg MAA/kg vücut ağırlığıdır.

İntoksikasyon belirtileri ise taşipne, sedasyon ve premortal konvülziyonlar olmuştur.

Kronik toksisite

Metamizolün, sıçanlarda günlük 150 mg/kg vücut ağırlığı dozlarda, köpeklerde ise günlük 50 mg/kg vücut ağırlığı dozlarda 4 hafta boyunca uygulanması tolere edilmiştir.

Farklı hayvan türlerinde subkronik ve kronik toksisite çalışmaları gerçekleştirilmiştir. Sıçanlarda 6 ay süreyle günlük 100-900 mg/kg vücut ağırlığı dozunda metamizol uygulanmıştır. En yüksek dozda (900 mg/kg), 13. haftadan sonra retikülositlerde ye Heinz cisimciklerinde artış saptanmıştır.

Köpeklerde 6 ay süreyle günlük 30-600 mg/kg vücut ağırlığı dozlarında m uygulanmıştır. Günde 300 mg/kg dozlarından itibaren, doza bağlı hemolitik anemi v ve karaciğer işlevlerinde bozulma gözlenmiştir.

etamizol e böbrek

Daha yüksek dozlar her iki cinste de serum kimyasında değişikliğe ve karaciğer ye dalakta hemodirezise sebep olmuş; ayrıca kemik iliği toksisitesi ve anemi belirtileri saptanm

ştır.

In-vitro ve in-vivo deneyler, aynı test sistemlerinde metamizol için çelişkili sonuçlar Mutajenite

vermiştir.

Hoechst lişkin bir

Literatürde hem pozitif hem de negatif sonuçlar tanımlanmıştır. Ancak belirtilen dereceli materyal ile yapılan irı-vitro ve in-vivo çalışmalar mutajenik potansiyele bulgu göstermemiştir.

Karsinojenite

Sıçanlarda yapılan uzun süreli çalışmalarda karsinojenik potansiyeli gösteren bir bulguya rastlanmamıştır. Uzun süreli üç çalışmadan ikisinde, yüksek dozlarda karaciğör hücreli adenomlarda artış bildirilmiştir

Üreme Toksisitesi

Sıçan ve tavşanlarda yapılan embriyotoksisite çalışmalarında teratojenik potansiyel gösterilmemiştir.

Tavşanlarda, maternal toksisite göstermeyen 100 mg/kg/gün dozunda leta etkiler bildirilmiştir. Sıçanlarda fatal embriyotoksik etkiler, maternal toksisite gözlpnen doz aralığında ortaya çıkmıştır. Sıçanlarda 100 mg/kg/gün’ün üzerindeki dozlar, ğestasyon süresinde uzama ve doğum sürecinde bozulmayla beraber, yavrularda mortalite artışına neden olmuştur.

Fertilite testlerinde, 250 mg/kg/gün’ün üzerindeki dozlarda döl veren jenerasyonun gebelik oranında hafif bir azalma gösterilmiştir. Fİ jenerasyonun fertilitesi etkilenmemiştir.