1.BEŞERİ TIBBİ ÜRÜNÜN ADI

TAXOCEF 1 g IM/IV enjektabl flakon

2.KALİTATİF VE KANTİTATİF BİLEŞİM

Etkin madde

Her bir enjektabl flakon 1000 mg sefotaksime eşdeğer sefotaksim sodyum içerir.

Her bir flakon 50.6 mg (2.2 mmol) sodyum içerir.

Çözücü ampül:

Her bir çözücü ampül 4 ml enjeksiyonluk su içerir.

3. FARMASÖTİK FORMU

Enjeksiyonluk çözelti için toz ve çözücü

Kauçuk tıpalı, Tip III renksiz cam flakonlar içerisinde krem renkli toz ve Tip I renksiz cam ampül içerisinde 4 ml enjeksiyonluk su.

4. KLİNİK ÖZELLİKLER

4.1 Terapötik endikasyonlar

1. TAXOCEF, sefotaksime duyarlı mikroorganizmaların neden olduğu bilinen veyaşüphelenilen aşağıdaki ciddi enfeksiyonların tedavisinde endikedir:

• Osteomiyelit

• Septisemi

• Bakteriyel endokardit

• Menenjit

• Peritonit

• Parenteral antibiyotik tedavisinin uygun olduğu diğer ciddi bakteriyel enfeksiyonlar

2. TAXOCEF, kontamine veya potansiyel olarak kontamine şeklinde sınıflandırılan cerrahiprosedür uygulanacak hastalarda pre-operatif profilaksi için kullanılabilir.

4.2 Pozoloji ve uygulama şekliPozoloji /uygulama sıklığı ve süresi

TAXOCEF, intramüsküler veya intravenöz enjeksiyon veya intravenöz infüzyon ile uygulanabilir. Doz, uygulama yolu ve sıklığı enfeksiyonun şiddetine, etkenmikroorganizmanın duyarlılığına ve hastanın durumuna göre belirlenmelidir. Duyarlılıktestlerinin sonuçları alınmadan önce tedaviye başlanılabilir.

Yetişkinler:

Hafif ve orta şiddetteki enfeksiyonlarda doz 12 saat ara ile uygulanan 1 g sefotaksim’dir. Ancak doz, enfeksiyonun şiddetine, etken mikroorganizmanın duyarlılığına ve hastanındurumuna göre değişkenlik gösterebilir. Duyarlılık testlerinin sonuçları alınmadan öncetedaviye başlanılabilir.

Ciddi enfeksiyonlarda günlük doz 3 veya 4 bölünmüş doz halinde uygulanan 12 g’ a kadar yükseltilebilir. Duyarlı Pseudomonas türlerinin neden olduğu enfeksiyonlarda genelliklegünlük 6 g üzerindeki dozların uygulanması gerekir.

Uygulama şekli:

İntramüsküler veya intravenöz enjeksiyon veya intravenöz infüzyon ile uygulanır. İntramüsküler ve intravenöz Enjeksiyon:

Flakon içeriği 4 ml enjeksiyonluk su ilave edilerek iyice çözünene kadar karıştırılır. Sarı renkli bir çözelti elde edilir. Renk yoğunluğundaki farklılıklar yeni hazırlanmış çözeltininpotens veya güvenliliğinde herhangi bir değişikliğe işaret etmez. Hazırlanan çözeltinintamamı enjektör içine çekilerek uygulanır.

İntravenöz İnfüzyon:

1-2 g sefotaksim aşağıdaki infüzyon çözeltilerinden birinin 40-100 ml’si içinde çözülür:

• Sodyum Klorür İntravenöz İnfüzyonu BP;

• % 5 Glukoz İntravenöz İnfüzyonu BP;

• Sodyum klorür ve Glukoz İntravenöz İnfüzyonu BP

• Laktatlı Ringer çözeltisi

Sefotaksim yukarıdaki çözeltiler içinde, sulandırıldıktan sonra buzdolabında (2-8°C) 24 saat stabil olarak kalmaktadır. Bu süre zarfında kullanılmamış ise atılmalıdır. Saklama sırasındaçözelti renginde değişiklikler olabilir ancak, uygun saklama koşullarında oluşan budeğişiklikler çözeltinin etkililiği ve güvenliliğinde herhangi bir değişikliğe işaret etmez.Hazırlanan çözelti 20-60 dakikada uygulanmalıdır. Ancak çözeltinin hazırlandığı andakullanılması tavsiye edilir.

Özel popülasyonlara ilişkin ek bilgiler

Böbrek/Karaciğer yetmezliği:

Böbrek dışı eliminasyon nedeniyle sadece ileri derecede böbrek yetmezliği olan hastalarda (GFR < 5 ml/dakika = serum kreatinini yaklaşık 751 mikromol/litre) dozun ayarlanmasıgereklidir. 1 g başlangıç yükleme dozundan sonra, günlük doz dozlama sıklığında değişiklikyapılmaksızın yarıya (örn: 12 saatte 1 g’ dan 12 saatte 0.5 g’a, 8 saatte bir 1 g’ dan 8 saatte bir0.5 g’ a, sekiz saatte bir 2 g’ dan 8 saate bir 1 g’ a) indirilmelidir. Diğer hastalarda olduğugibi, enfeksiyonun seyrine ve hastanın genel durumuna göre dozun tekrar ayarlanmasıgerekebilir.

Karaciğer yetmezliği durumunda ise doz ayarlaması gerekmez.

Pediyatrik popülasyon:

Çocuklar:

Genel doz aralığı iki veya dörde bölünmüş dozlar halinde uygulanan 100-150 mg/kg/gün’dür. Çok ciddi enfeksiyonlarda 200mg/kg/gün dozunda uygulanması gerekebilir.

Yenidoğan:

Tavsiye edilen günlük doz iki veya dört eşit doz halinde uygulanan 50 mg/kg’ dır. Ancak, çok ciddi enfeksiyonlarda dozun 150-200mg/kg/güne kadar arttırılması gerekebilir.

Geriyatrik popülasyon:

Böbrek fonksiyonlarına uygun olarak doz ayarlanır.

4.3 Kontrendikasyonlar

- Sefalosporinlere karşı aşırı duyarlılığı olanlarda ya da böyle bir durumdan şüphelenilenvakalarda,

-Penisilin veya diğer beta-laktam antibiyotiklere karşı hızlı veya ciddi aşırı duyarlılık reaksiyonu öyküsü olanlarda kontrendikedir.

Lidokain enjeksiyonu BP ile sulandırılmış sefotaksim,

- İntravenöz yol ile

- 30 aylıktan küçük bebeklerde

- Lidokain enjeksiyonu BP’ ye karşı aşırı duyarlılık öyküsü olan hastalarda

- Kalp pili bulunmayan kalp bloğu olan hastalarda

- Ciddi kalp yetmezliği varlığındakullanılmamalıdır:

4.4 Özel kullanım uyarıları ve önlemleri

Vakaların %5-10’unda çapraz alerji görülmesi nedeniyle, sefalosporinler reçetelenmeden önce, hastada penisilin ve diğer beta-laktam antibiyotiklere karşı aşırı duyarlılık bulunupbulunmadığı araştırılmalıdır. Sefotaksim, sefalosporinlere karşı aşırı duyarlılık öyküsü olanhastalarda kontrendikedir. Sefotaksim aynı zamanda penisilin veya diğer beta-laktamantibiyotiklere karşı erken ve/veya ciddi aşırı duyarlılık reaksiyonu öyküsü olan hastalarda dakontrendikedir (bkz. 4.3 Kontrendikasyonlar). Sefotaksim penisilin veya diğer beta laktamantibiyotiklere karşı daha önce herhangi bir diğer tip aşırı duyarlılık reaksiyonu görülmüşhastalarda dikkatli kullanılmalıdır. Bu iki tip antibiyotik ile görülen aşırı duyarlılıkreaksiyonları (anafilaksi) ciddi ve bazen ölümcül olabilir. Aşırı duyarlılık, tedavininkesilmesini gerektirir.

İleri derece böbrek yetmezliği olan hastalarda, bölüm 4.3 “ Pozoloji ve Uygulama Şekli”nde belirtildiği şekilde doz ayarlanmalıdır.

Sefotaksim ile tedavi sırasında hematolojik anomaliler görülebileceğinden 7 günden uzun süreli tedavilerde kan sayımı izlenmelidir. Nötropeni (< 1400 nötrofil/mm ) görülmesidurumunda tedavi sonlandırılmalıdır. Sefotaksim kullanımı hastalarda psödomembranöz kolitgörülme eğilimini arttırır.

Bütün antibiyotikler ile psödomembranöz kolit görülme riski olduğu halde, bu risk sefalosporinler gibi geniş spektrumlu antibiyotikler için daha yüksektir. Özellikle yüksekdozlarda uzun süreli sefotaksim uygulanan hastalarda görülen bu advers etki, ciddi birpotansiyel olarak değerlendirilmelidir. C. difficile toksininin varlığı araştırılmalı ve kolitşüphesi var ise, antibiyotik tedavisi kesilmelidir. Toksin saptanması ile Psödomembranözkolit tanısı konulduktan sonra klinik olarak gerekli ise uygun tedavilere (oral vankomisin veyametronidazol) başlanmalıdır. Fekal staza neden olabilecek ilaçların kullanımındankaçınılmalıdır.

Sefotaksim böbrek fonksiyonlarında değişikliğe yol açmamakla birlikte, özellikle yüksek dozların uygulandığı ağır enfeksiyonlarda, hastanın böbrek fonksiyonları değerlendirilmelidir.

Sefotaksim’in kuvvetli diüretiklerle aminoglikozitlerle birlikte kullanılmasının böbrek hasarına yol açabileceği göz önünde bulundurulmalıdır.

Bütün antibiyotiklerde olduğu gibi, uzun süreli kullanım sonucu sefotaksime duyarlı olmayan mikroorganizmalar (Enterecoccus türleri, candida, pseudomonas aeroginosa) üreyebilir. Budurum izlenmeli ve süperenfeksiyon ortaya çıkarsa gerekli önlemler alınmalı, klinik olarakgerekli ise spesifik anti-mikrobiyal tedavi başlanmalıdır.

Diğer beta-laktam antibiyotiklerle olduğu gibi sefotaksim kullanımı sırasında da özellikle de uzun süreli uygulamalarda granülositopeni ve daha seyrek olarak agranülositoz görülebilir. Bunedenle 7 günden uzun süren tedavilerde kan değerleri izlenmelidir.

Sefotaksim diğer parenteral olarak uygulanan antibiyotikler gibi dokularda lokal irritasyona yol açabilir. Sefotaksimin damar dışına kaçtığı durumlarda uygulama yerinin değiştirilmesigenellikle yeterli olur. Seyrek olarak, sefotaksimin aşırı düzeyde damar dışına kaçtığıdurumlarda doku hasarı olabilir ve cerrahi tedavi gerekebilir. Doku inflamasyonu olasılığınıen aza indirmek için uygulama yeri izlenmeli ve gerekli olduğu zaman değiştirilmelidir.

Her bir flakon 2.2 mmol (50.6 mg) sodyum ihtiva eder. Bu durum kontrollü sodyum diyetinde olan hastalar için göz önünde bulundurulmalıdır.

4.5 Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler ve diğer etkileşim şekilleri

Aminoglikozid grubu antibiyotiklerin ya da furosemidin sefalosporin grubu antibiyotiklerin birlikte uygulanması nefrotoksisite riskini artırabilir.

Probenesid sefalosporinlerin kan düzeylerini yükseltebilir.

Laboratuvar Testleri ile Etkileşimler:

Sefalosporinler ile tedavi sırasında Coombs testinde yanlış pozitif sonuç elde edilebilir. Bu durum sefotaksim tedavisi sırasında ortaya çıkabilir ve kan çapraz eşleşmesini (cross-match)bozabilir.

Bakır indirgenmesine dayanan metodlar (Benedict, Fehling veya Clinitest) ile yapılan üriner glukoz testi yanlış pozitif reaksiyon verebilir. Ancak spesifik glukoz oksidaz metodları ileyanlış pozitif reaksiyon görülmez.

Özel popülasyonlara ilişkin bilgiler

Veri yoktur.

Pediyatrik popülasyon

Veri yoktur.

4.6 Gebelik ve laktasyon

Genel tavsiye Gebelik kategorisi: B

Çocuk doğurma potansiyeli bulunan kadınlar / Doğum kontrolü (Kontrasepsiyon)

Hayvanlar üzerinde yapılan çalışmalarda, gebelik ve-veya embriyonal/fetal gelişim ve/veya doğum ve/veya doğum sonrası gelişim üzerindeki etkiler bakımından yetersizdir (bkz. kısım5.3). İnsanlara yönelik potansiyel risk bilinmemektedir. Gerekli olmadıkça kullanılmamalıdır.Sefotaksimin oral yolla alınan doğum kontrol ilaçları ile etkileşimi bildirilmemiştir.

Gebelik dönemi

Sefotaksim plasentadan geçer. Hayvanlar üzerinde yapılan çalışmalar fetüs üzerinde herhangi bir etkisi olmadığını göstermiştir, ancak gebe kadınlarda sefotaksim kullanımının güvenliliğikanıtlanmamıştır. Bu nedenle özellikle ilk trimesterda olmak üzere, sefotaksim dikkatli birrisk yarar değerlendirmesi yapılmaksızın gebe kadınlarda kullanılmamalıdır.

Laktasyon dönemi

Sefotaksim düşük konsantrasyonlarda anne sütü ile atılmaktadır. Emzirmenin durdurulup durdurulmayacağına ya da tedaviden kaçınılıp kaçınılmayacağına karar verilmelidir.

Üreme yeteneği / Fertilite

Sefotaksimin, üreme yeteneği üzerindeki etkisinin değerlendirildiği herhangi bir çalışma bulunmamaktadır.

4.7 Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

TAXOCEF baş dönmesine neden olabilir, bu nedenle araç ve makine kullanma yeteneğini etkileyebilir.

4.8 İstenmeyen etkiler

Sefotaksim genellikle iyi tolere edilir ve istenmeyen etkilerle ilgili bildirimler çok sınırlıdır. Nadir olarak aşağıdaki istenmeyen etkiler bildirilmiştir:

(Her bir sistem organ sınıfı içinde advers etkiler, aşağıdaki tanımlamalara uygun olarak sınıflandırılmıştır: Çok yaygın (>1/10); yaygın (>1/100 ila < 1/10); yaygın olmayan (>1/1.000ila < 1/100); seyrek (>1/10.000 ila < 1/1.000); çok seyrek (<1/10.000), bilinmiyor (eldekiverilerden hareketle tahmin edilemiyor).

Enfeksiyonlar ve enfestasyonlar

Yaygın olmayan: Süperenfeksiyon

Kan ve lenf sistemi hastalıkları

Bilinmiyor: Nötropeni, geçici lökopeni, eozinofıli, trombositopeni, agranülositoz,

direkt Coombs testi pozitifleşmesi, aplastik anemi

Seyrek : Hemolitik anemi

Bağışıklık sistemi hastalıkları

Yaygın: Döküntü, kaşıntı

Yaygın olmayan: Ürtiker, anafilaksi, ateş,eozinofili

Seyrek: Stevens JohnsonSendromu,toksik epidermal nekrolizis, eritema

multiforme gibi büllöz reaksiyonlar

Sinir sistemi hastalıkları

Bilinmiyor: Baş ağrısı, baş dönmesi, yüksek dozlarda özellikle böbrek yetmezliği

hastalarında ensefalopati (bilinç bozukluğu, anormal hareketler ve konvülziyonlar)

Genital hastalıklar

Bilinmiyor: Kandidiyazis

Kardiyak hastalıklar

Çok seyrek: Aritmi (hızlı -60 saniyeden kısa- bolus uygulama sonrası)

Gastrointestinal hastalıklar

Yaygın: Kolit, ishal, bulantı, kusma, karın ağrısı

Hepato-bilier hastalıklar

Bilinmiyor: SGOT, SGPT, serum LDH, serum alkalin fosfataz ve/veya bilirubin

düzeylerinde geçici yükselmeler, geçiçi hepatit ve kolestatik sarılık

Böbrek ve idrar yolu hastalıkları

Bilinmiyor: BUN ve kreatinin düzeylerinde geçici yükselme,

Seyrek: İnterstisyel nefrit,özellikleyüksekdoz sefotaksimile

aminoglikozitlerin birlikte kullanımı sırasında böbrek fonksiyonlarında değişiklikler

Genel bozukluklar ve uygulama bölgesine ilişkin hastalıklar

Yaygın: İ.V. uygulama sonrasıenjeksiyon bölgesinde inflamasyon,İ.M.

uygulama sonrası ağrı, endürasyon, hassasiyet Seyrek :Flebit

Lyme hastalığının tedavisi için birkaç haftalık sefotaksim kullanımı sonrasında aşağıdaki yan etkiler görülebilir:deri döküntüsü, kaşıntı, ateş,lökopeni,karaciğerenzimlerinde

yükselmeler, nefes alma zorluğu ve eklem rahatsızlığı. Bu belirtiler belli bir oranda tedavi edilmekte olan hastalık semptomları ile uyumludur.

Şüpheli advers reaksiyonların raporlanması

Ruhsatlandırma sonrası şüpheli ilaç avders reaksiyonlarının raporlanması büyük önem taşımaktadır. Raporlama yapılması, ilacın yarar/risk dengesinin sürekli olarak izlenmesineolanak sağlar. Sağlık mesleği mensuplarının herhangi bir advers reaksiyonu TürkiyeFarmakovijilans Merkezi (TÜFAM)’ne bildirmeleri gerekmektedir. (www.titck.gov.tr; e-posta:tufam@titck.gov.tr; tel: 0 800 314 00 08; faks: 0 312 218 35 99)

4.9 Doz aşımı ve tedavisi

Doz aşımında, özellikle renal yetmezlik durumunda geri dönüşümlü ensefalopati riski vardır. Sefotaksim serum düzeyleri periton diyalizi veya hemodiyaliz ile azaltılabilir.

5. FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: 3. Kuşak sefalosporin ATC kodu: J01DA10

Diğer beta-laktam antibiyotikler (örn; penisilinler) gibi bakterisit etki gösterir. Bakteri hücre duvarının içinde yer alan spesifik penisilin bağlayan proteinlere bağlanarak hücre duvarısentezinin 3. ve son aşamasını inhibe eder.

Direnç Mekanizması:

Sefotaksime direnç ilacı etkin bir şekilde hidrolize eden, geniş spektrumlu beta laktamazların üretimi, AmpC enzimlerinin indüksiyonu ve/veya ekspresyonu, geçirgenliğin ortadankalkması veya ilacı dışarı atan pompa mekanizmaları yolu ile ortaya çıkabilir. Bir bakteride,bu mekanizmalardan birden fazlası bir arada bulunabilir.

Direnç seçilen türler için coğrafi olarak ve zamanla değişebilir. Özellikle ciddi enfeksiyonların tedavisi sırasında lokal direnç bilgisi gerekir. Aşağıda belirtilen duyarlılıkbilgisi mikroorganizmaların sefotaksim duyarlılığı ile ilgili bilgi amaçlıdır.

Kırılma noktaları

Sefotaksim duyarlılık verileri için kullanılan güncel MİK kırılma noktaları aşağıda verilmiştir.

Avrupa Komitesi Antimikrobiyal Duyarlılık Testi (EUCAST) Klinik MİK Kırılma Noktaları (V1.1, 31/03/2006)

1. Kınlma noktalan ile ilişkili olmayan türler esas olarak PK/PD verileri baz alınarak belirlenir ve özel türlerin MİK dağılımlarından bağımsızdır. Bunlar sadece türlere özel kırılma noktaları verilmeyen türler içinkullanılır ve duyarlılık testinin önerilmediği türler (tabloda IE ya da — ile işaretlenmiş) için kullanılmaz.

2 . Enterobacteriaceae için sefalosporin kırılma noktaları, en çok ESBL (genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz) ve klinik olarak önemli diğer Enterobacteriaceae beta laktamazları aracılığı ile direnci saptar. Ancak bazıESBL üreten suşlar bu kırılma noktalarında duyarlı ya da orta dereceli duyarlılık gösterebilir. Laboratuarlarözel olarak ESBL’nin varlığını gösteren bir test kullanmak isteyebilir.

3. Staphylococci den sefolasporinlere duyarlılık metisilin duyarlılığından çıkmıştır (staphlococcalenfeksiyonlar için kullanılmaması gereken seftazidim hariç)

4. S/I kırılma noktalarından yukarıda MİK değerleri olan suşlar çok nadirdir ve henüz rapor edilmemiştir.Herhangi bir izolat üzerindeki tanıma ve antimikrobiyal duyarlılık testleri tekrar edilmelidir ve eğer sonuçkonfirme ise, izolat bir referans laboratuarına gönderilmelidir. Mevcut dirençli kırılma noktasından yüksekMİK konfirme edilen izolatlar için klinik cevap hakkında bir kanıt oluncaya kadar, bunlar dirençli olarak raporedilmelidir.

-- = Duyarlılık testi önerilmeyen türler çünkü bu türler ilaç tedavisi için zayıf bir hedeftir.

IE = Yeterli kanıt yoktur çünkü ilaç tedavisi için iyi bir hedef olduğu sorgulanmaktadır.

RD = Kırılma noktalarını belirlemek için EUCAST tarafından kullanılan verilerin listelendiği gerekçe dokümanı

Duyarlılık

Direnç prevelansı, bölgesel olarak ve seçilen türler için zamanla değişebilmektedir ve özellikle de ciddi enfeksiyonların tedavisinde olmak üzere direnç üzerine lokal bilgiler arzuedilmektedir. Bu bilgiler mikroorganizmaların sefotaksime duyarlı olup olmadığı ihtimalinekarşı yaklaşık bir bilgi vermektedir.

Türler	EU Direnç aralıkları sıklığı (Eğer >%10) (en uç değerler)
Duyarlı
Gram-pozitif aeroblar
Staphylococcus aureus
(Metisilin-duyarlı)*
Grup A Streptokoklar (Streptococcus pyogenes dahil) *
Grup B Streptococci
Beta-hemolitik streptokoklar (Grup C,F,G)
Streptococcus pneumoniae *	%12.7
Viridans grubu Streptokoklar
Gram-negatif aeroblar
Citrobacter türleri*
Escherichia coli*
Haemophilus influenzae *
Haemophilus parainfluenzae *
Klebsiella türleri*
Moraxella catarrhalis*
Neisseria gonorrhoeae *
Neisseria meningitides*
Proteus türleri*
Providencia türleri*
Yersinia enterocolitica
Anaeroblar
Clostridium türleri (Clostridium difficile hariç)
Peptostreptococcus türleri
Propionibacterium türleri
Diğerleri
Borrelia türleri
Dirençli
Gram-pozitif aeroblar
Enterococcus türleri
Enterococcus faecalis
Enterococcus faecium
Listeria türleri
Staphylococcus aureus (MRSA)
Staphylococcus epidermidis (MRSE)
Gram negatif aeroblar
Acinetobacter türleri
Citrobacter türleri
Enterobacter türleri
Morganella morganii
Pseudomonas türleri
Serratia türleri

Xanthomonas maltophillia
Anaeroblar
Bacteroides türleri
Clostridium difficile
Diğerleri
Chlamydiae
Mycoplasma türleri
Legionella pneumophilia

Klinik etkinlik, onaylı klinik koşullarda duyarlı izolatlar için gösterilmiştir.

Metisilin-(oksasilin) dirençli stafilokoklar (MRSA) sefotaksimin de dahil olduğu tüm diğer beta laktam antibiyotiklere dirençlidir.

Penisiline dirençli Streptococcus pneumoniae, sefotaksim gibi sefalosporinlere karşı değişen oranda çapraz direnç gösterir.

5.2 Farmakokinetik özellikler

Genel Özellikler

Sefotaksim sodyum suda serbestçe çözünür ve metanolde az çözünür. Eterde çok az çözünme kaydedilebilir. Çok az higroskopiklik gösterir.

Emilim:

1000 mg sefotaksimin intravenöz yoldan bolus şeklinde uygulanmasından sonra ortalama zirve plazma konsantrasyonları 81 ve 102 pg/ml arasında değişir. 500 mg ve 2000 mg dozlarısırası ile 38 ve 200 pg/ml’lik plazma konsantrasyonları sağlar. 10 ya da 14 gün süre ile 1000mg intravenöz ya da 500 mg intramüsküler sefotaksim uygulaması birikime yol açmaz.

Dağılım:

Sefotaksimin kararlı durumdaki dağılım hacmi, 30 dakikada uygulanan 1 g intravenöz 10 infüzyondan sonra, 21,6 1t/l,73m²’dir.

Çeşitli doku ve sıvılarda sefotaksim konsantrasyonu incelenmiştir. Beyin omurilik sıvısı konsantrasyonları meninkslerde enflamasyon yokken düşüktür, ancak, menenjitli çocuklarda3-30 pg/ml arasında değişir. Meninksler enflamasyonlu olduğunda, kan-beyin bariyerinigeçen sefotaksim konsantrasyonu, duyarlı patojenlerin çoğunun MİK değerlerininüzerindedir. 1 g ya da 2 g’lık dozlardan sonra pürülan balgam, bronşial sekresyonlar ve plevrasıvısında elde edilen konsantrasyonlar (0,2 -5,4 pg/ml) gram-negatif bakterilerin çoğu içininhibitör düzeylerdedir. Kadın üreme organları, otitis media efüzyonları, prostat sıvısı,interstisyel sıvılar, böbrek dokusu, periton sıvısı ve safra kesesi duvarında da, normalterapötik dozlardan sonra, duyarlı organizmaların çoğuna karşı etkili konsantrasyonlar eldeedilir. Safrada yüksek konsantrasyonda sefotaksim ve desasetil sefotaksim saptanır.

Biyotransformasyon:

Sefotaksim eliminasyondan önce kısmen metabolize olur. Ana metaboliti mikrobiyolojik olarak aktif olan desasetil sefotaksimdir.

Eliminasyon:

Uygulanan sefotaksim dozunun çoğu (%60 oranında değişmemiş ilaç, %24 desasetil sefotaksim) idrarla elimine olur. Plazma klerensi 260-390 ml/dakika ve renal klerensi 145-217ml/dakika arasında değişir.

Sefotaksimin sağlıklı erişkinlere intravenöz olarak uygulanmasından sonra ana bileşiğin yarılanma ömrü 0,9-1,14 saat ve desasetil metabolitinin yarılanma ömrü 1,3 saattir.

Doğrusallık / Doğrusal Olmayan Durum:

Sefotaksimin farmakokinetiği doğrusaldır.

Hastalardaki karakteristik özellikler

Böbrek/karaciğer bozukluğu:

Ağır böbrek yetmezliğinde sefotaksimin eliminasyon yarı ömrü 2,5 saate, desasetil sefotaksimin ise 10 saate uzar. Böbrek fonksiyonundaki düşüşe paralel olarak sefotaksim vetemel metabolitinin idrardaki miktarları da azalır.

Pediyatrik popülasyon:

Yenidoğanlarda farmakokinetik veriler gestasyonel ve kronolojik yaşa göre değişiklik gösterir; prematürelerde ve düşük doğum ağırlıklı bebeklerde yarılanma ömrü uzamıştır.

5.3 Klinik öncesi güvenlilik verileri

Diğer bölümlere eklenenler dışında ilave edilecek klinik öncesi veri yoktur.

6. FARMASÖTİK ÖZELLİKLER