Uyarılar

Laktik asidoz/steatozlu hepatomegali: Nükleosid analogların kullanımı sonucu, genellikle şiddetli hepatomegali ve hepatik steatoz ile birlikte görülen, kimi zaman fatal olan laktikasidoz (hipoksemi yokluğunda) bildirilmiştir. Entekavir bir nükleosid analoğu olduğu içinriski dışlanamaz. Nükleosid analogları ile tedavi hızla yükselen aminotransferaz seviyeleri,ilerleyen hepatomegali ya da bilinmeyen nedenli metabolik/laktik asidoz ortaya çıktığındakesilmelidir. Bulantı, kusma ve karın ağrısı gibi benign sindirim semptomları laktik asidozgelişimini işaret edebilir. Bazen ölümcül sonuçlarla birlikte olan ağır vakalar pankreatit,karaciğer yetmezliği/hepatik steatoz, böbrek yetmezliği ve yüksek serum laktat seviyeleri ilebirliktedir. Hepatomegali, hepatit ya da karaciğer hastalığı açısından bilinen diğer riskfaktörlerine sahip her hastada (özellikle obez kadınlarda) nükleosid analoğu reçetelerkendikkatli olunmalıdır. Hastalar yakından izlenmelidir.

Aminotransferazın tedaviye verilen yanıta bağlı yükselmeleri ile potansiyel olarak laktik asidoz ile ilgili artışlarını ayırt edebilmek açısından doktorlar ALT değişikliklerinin kronikhepatit B’nin diğer laboratuvar bulgularındaki iyileşmeler ile ilişkili olduğundan eminolmalıdırlar.

Hepatit alevlenmeleri: Hepatit B’de spontan alevlenmeler oldukça yaygındır ve serum ALT’da geçici artışlar ile karakterizedir. Antiviral tedaviye başlanmasının ardından, HBVDNA düzeyleri düşerken bazı hastalarda serum ALT artabilir (bkz. Bölüm 4.8). Entekavir iletedavi edilen hastalar arasında tedavi esnasındaki alevlenmelerin ortalama başlama zamanı4-5 haftadır. Kompanse karaciğer hastalığı olan hastalarda serum ALT’daki bu artışlaragenellikle serum bilirubin konsantrasyonlarında bir artış ya da hepatik dekompanzasyoneşlik etmez. İlerlemiş karaciğer hastaları veya siroz hastaları hepatit alevlenmelerininardından hepatik dekompanzasyon açısından daha yüksek bir risk altındadırlar ve bu nedenletedavi esnasında yakından izlenmelidirler.

Hepatit tedavisini kesen hastalarda akut hepatit alevlenmeleri bildirilmiştir (bkz; bölüm 4.2). Tedavi sonrası alevlenmelerin çoğu, genellikle HBV DNA yükselmesi ile birlikte görülür veçoğunlukla sınırlı olaylar gibi görünmektedir. Ancak, ölümcül olgular dahil şiddetlialevlenmeler bildirilmiştir.

Entekavirle tedavi edilmiş nükleosid denenmemiş hastalar arasında tedavi sonrası alevlenmeler başlangıçtan 23-24 haftalık bir ortalama süreye sahiptir ve bunların çoğuHBeAg negatif hastalarda bildirilmiştir (bkz. Bölüm 4.8). Hepatit B tedavisi kesildikten 6 aysonrasına kadar klinik ve laboratuar takibi ile tekrarlayan aralıklarla karaciğer fonksiyonuizlenmelidir. Eğer uygunsa, hepatit B tedavisinin yeniden başlanması gerekebilir.

Dekompanse karaciğer hastalığı olan hastalar: Dekompanse karaciğer hastalığı olan hastalar ile yapılan bir kontrollü klinik çalışmanın her iki tedavi grubunda (bkz kısım 5.1)nedenselliğe bakmaksızın gözlemlenen ciddi hepatik advers olay oranı kompanse karaciğerhastalığı olan hastalar ile yapılan çalışmalarda görülenlerden daha yüksek gözlemlenmiştir.Özellikle, Child-Turcotte-Pugh (CTP) Class C hastalığı olan hastalarda daha yüksek bir oranbulunmuştur. Ayrıca, dekompanse karaciğer hastalığı olan hastaların karşı karşıya kaldığılaktik asidoz riski de daha yüksek olabilir. Dolayısıyla, bu hasta popülasyonunda klinik velaboratuar parametreler yakından gözlenmelidir (bkz kısım 4.8 ve 5.1).

Lamivudine cevapsız hastalarda direnç ve özel önlemler:

Lamivudin direnci sübstitüsyonlarını kodlayan HBV polimeraz mutasyonları, entekavire bağlı direnç (ETVr) dahil, takip eden sekonder sübstitüsyonların ortaya çıkmasına nedenolabilir.

Lamivudine refrakter olan düşük bir hasta yüzdesinde başlangıçta rtT184, rtS202 veya rtM250 kalıntılarında ETVr sübstitüsyonları bulunmuştur. Lamivudine dirençli HBVhastalarının takip eden entekavir direnci geliştirme riskleri lamivudin direnci göstermeyenhastalardan daha yüksektir. Lamivudine refrakter çalışmalarda 1, 2, 3, 4 ve 5 yıl tedavidensonra kümülatif genotipik entekavir direnci görülme olasılığı sırası ile % 6, %15, %36, % 47ve %51 olmuştur. Lamivudine dirençli popülasyonda virolojik yanıt sıkla gözlemlenmeli veuygun direnç testleri yapılmalıdır. 24 haftalık entekavir tedavisinden sonra virolojik yanıtısuboptimal olan hastalarda tedavi modifikasyonu düşünülmelidir (bkz kısım 4.5 ve 5.1).

Karaciğer hastalığının şiddetine bakmaksızın, önceden var olan lamivudine dirençli HBV ile takip eden artmış entekavir direnci riski arasında bağlantı kurulmaktadır; dekompansekaraciğer hastalığı olan hastalarda virolojik ilerleme altta yatan karaciğer hastalığının ciddiklinik komplikasyonlarına eşlik edebilir. Bu yüzden, dekompanse karaciğer hastalığı velamivudine dirençli HBV olan hastalarda entekavir ile ikinci bir antiviral ajanın (lamivudinya da entekavir ile çapraz direnç olmayan) kombine kullanımı entekavir monoterapisi yerinedüşünülmelidir.

HIV ile koenfeksivon: Entekavir, insan immünyetmezlik virüsü (HIV) ve hepatit B virüsü ile ko-enfekte olmuş ve aynı zamanda etkili HIV tedavisi almayan hastalarda araştırılmamıştır.Sınırlı klinik deneyim, tedavi edilmemiş HIV enfeksiyonu olan hastalarda kronik hepatit Benfeksiyonunun tedavisinde Entekavir kullanıldığında, HlV’e direnç gelişimi potansiyeliolduğunu göstermektedir {bkz; bölüm 5.1). Bu nedenle, aynı zamanda yüksek aktiviteliantiretroviral tedavisi (HAART) görmeyen HIV/HBV ko-enfekte hastalarda entekavirtedavisi önerilememektedir {bkz; bölüm 4.8 ve 5.3). Entekavir HIV enfeksiyonununtedavisinde araştırılmamıştır ve bu amaçla kullanım için önerilmemektedir.

Böbrek yetmezliği: Böbrek yetmezliği olan hastalarda doz ayarlanması önerilir {bkz; bölüm 4.2).

Karaciğer transplantı alıcıları: Entekavir’in karaciğer transplantı alıcılarında güvenliliği ve etkililiği bilinmemektedir. Siklosporin veya takrolimus gibi, böbrek fonksiyonunuetkileyebilecek bir immunosupresan alan karaciğer transplantı alıcılarında, Entekavirtedavisinden önce ve tedavi sırasında böbrek fonksiyonu dikkatle değerlendirilmelidir {bkz;bölüm 4.2 ve 5.2).

Hepatit C veya D ile koenfeksivon: Entekavir’in hepatit C veya D virüsü ile koenfekte olmuş hastalarda etkililiğine ilişkin bir veri yoktur.

Genel: Hastalara, entekavirin HBV bulaşma riskini azalttığının kanıtlanmadığı ve bu nedenle uygun önlemlerin yine de alınması gerektiği söylenmelidir.

Bu tıbbi ürün her dozunda 1 mmol (23 mg)’dan daha az sodyum ihtiva eder. Bu dozda sodyuma bağlı herhangi bir yan etki beklenmemektedir.

Bu tıbbi ürün çok düşük miktarda mannitol içermektedir. Dozu nedeni ile herhangi bir uyarı gerekmemektedir.

Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

Entekavir’in araç ve makine kullanma yeteneği üzerindeki etkileri araştırılmamıştır. Entekavirin farmakodinamik profiline bakıldığında bu aktiviteleri etkilemesi beklenmez.Ancak sersemlik, halsizlik ve uyuklama hali gibi yaygın yan etkileri araç ve makinekullanma yeteneğini etkileyebilir.