Hastalar, beraber uygulanan diğer tedaviler hakkında uyarılmalıdırlar (Bkz. İlaç Etkileşmeleri). Hastalara, tedavinin HIV'ın cinsel temas ya da kan yoluyla başkalarına bulaşmasını önlediğinin kanıtlanmadığı söylenmelidir. Uygun önlemlerin alınmasına devam edilmelidir. Retrovir, HIV enfeksiyonu için kesin bir tedavi değildir ve hastalar, fırsatçı enfeksiyonlar ve neoplazmaları da içeren bağışıklığın baskılanmasına bağlı hastalıkların gelişmesi riski altındadırlar. Retrovir tedavisinin, fırsatçı enfeksiyonların riskini azalttığı gösterilmişse de lenfomalar dahil neoplazmaların gelişimiyle ilgili veriler sınırlıdır. İlerlemiş HIV hastalığı için tedavi uygulanan hastalara ait mevcut veriler, lenfoma gelişimi riskinin tedavi edilmemiş hastalarda gözlenenle uyumlu olduğuna işaret etmektedir. HIV hastalığının erken evresindeki hastalarda uzun süreli tedavide lenfoma gelişimi riski bilinmemektedir. Hamilelikleri boyunca bebeğe HIV geçişini önlemek için Retrovir tedavisi almayı düşünen hamile kadınlar geçişin bazı vakalarda tedaviye rağmen olabileceği konusunda bilgilendirilmelidir. Hematolojik advers reaksiyonlar: İlerlemiş semptomatik HIV hastalığı olan ve Retrovir kapsül alan hastalarda anemi (genellikle 6 haftalık zidovudin tedavisinden önce gözlenmez ama bazen daha erken), nötropeni (genellikle 4 haftalık tedaviden önce gözlenmez ama bazen daha erken) ve lökopeni (genellikle nötropeniye ikincil olarak) beklenebilir. Bu durum, yüksek doz alan (1200-1500mg/gün) ve tedaviden önce kemik iliği yetersizliği olan ilerlemiş HIV hastalarında daha sık olur. Hematolojik parametrelerin dikkatle izlenmesi gerekir. İlerlemiş semptomatik HIV hastalığı olan hastalarda kan testlerinin ilk 3 aylık tedavi süresinde en az 2 haftada bir ve daha sonra en az ayda bir yapılması önerilir. Erken HIV enfeksiyonlu (kemik iliği rezervinin genelde iyi olduğu) hastalarda, hematolojik advers reaksiyonlar daha az sıklıkta görülür. Hastanın genel durumuna bağlı olarak, kan testleri daha az sıklıkta, örneğin her 1-3 ayda bir yapılabilir. Hemoglobin değerinin 7.5g/dl (4.65mmol/l)-9g/dl (5.59 mmol/l)'ye düştüğü veya nötrofil sayısının 0.75x10⁹-1.0x109/l‘ye düştüğü hastalarda kemik iliğinin iyileştiğine dair kanıt görülünceye kadar günlük doz azaltılabilir; buna alternatif olarak iyileşme, Retrovir tedavisine kısa bir ara (2-4 hafta) verilmesiyle de hızlandırılabilir. Kemik iliğindeki iyileşme, Retrovir tedavisinin dozunun azaltılmasından sonraki 2 hafta içinde görülür. Ciddi anemisi olan hastalarda doz ayarlaması transfüzyon gereksinimini elimine etmez. Laktik Asidoz/Steatozlu Ciddi Hepatomegali: HIV enfeksiyonu tedavisinde tek veya kombine kullanılan ve zidovudin içeren antiretroviral nükleozid analoglarının alımı sonrası ölümcül vakaları da içeren laktik asidoz ve steatozlu ciddi hepatomegali bildirilmiştir. Bu vakaların çoğu kadınlarda görülmüştür. Retrovir tedavisine başlamadan önce hastalar, özellikle karaciğer hastalığı için bilinen risk faktörü olanlar, uyarılmalıdırlar. Hasta klinik olarak veya laboratuar bulguları ile laktik asidoz veya hepatotoksisite gösteriyorsa Retrovir tedavisine ara verilmelidir.

Gebelikte Kullanımı: Gebelik Kategorisi C'dir. Zidovudinin insanlarda plasentayı geçtiği gösterilmiştir (Bkz. Farmakokinetik Özellikler). Retrovir'in gebelerde genel olarak kullanımından elde edilen sınırlı verilere göre Retrovir, gebeliğin 14. haftası öncesinde anneye sağlayacağı yarar fetüse olan olası risklerinden fazla ise kullanılmalıdır.

Emzirme Döneminde Kulanımı: Sağlık uzmanları mümkünse HIV ile enfekte kadınların HIV geçişini önlemek için bebeklerini emzirmemelerini önermektedir. HIV ile enfekte bir kadına tek doz 200mg zidovudin verilmesini takiben sütte ve serumdaki ortalama zidovudin konsantrasyonu aynıydı. Zidovudin ve virüs süte geçebileceğinden Retrovir alan annelerin bebeklerini emzirmemeleri önerilir. Fertilite: Retrovir'in bayanlarda fertilite üzerine etkisine dair b