Uyarılar

Epirubisin, sadece kemoterapötik ajanlarla tedavi deneyimi olan doktorun gözetimi altında uygulanmalıdır. Özellikle yüksek doz epirubisin tedavisini takiben tedavi ve miyelosupresyona

bağlı gelişebilecek olası komplikasyonların yönetilmesi için tanı ve tedavi olanaklarının mevcut olması gerekir.

Epimbisinin enjeksiyon sırasında damar dışına sızması ciddi doku lezyonları ve nekroza yol açabilir. Küçük damarlara enjeksiyon veya aynı damara tekrarlayan enjeksiyonlar venöz sklerozİle sonuçlanabilir.

Epirubisinle tedavi başlangıcında, çeşitli laboratuvar parametrelerinin ve kalp fonksiyonlarının dikkatli bir şekilde incelenmesi gerekir.

Her tedavi siklusundan önce ve tedavi siklusu süresince, kırmızı ve beyaz kan hücreleri, nötrofıl ve trombosit sayıları dikkatle ölçülmelidir. Lökopenİ ve nötropeni, konvansiyonel ve yüksekdozlarda genellikle geçicidir, 10. ve 14. günler arasında en alt düzeye ulaşır ve 21. gündenormal değerlere geri döner; bunlar yüksek doz şeması ile daha ciddidir. Yüksek doz uygulansadahi çok az hastada trombositopeni (<100.000 trombosit / mm³) gelişmektedir.

Hastalar epirubisinle tedaviye başlamadan önce, varsa ciddi stomatİt ve mukozit yeterince iy ileştiri Imelidir.

Epirubisinİn maksimum kümülatif dozları hesaplanırken, birlikte kullanılan herhangi bir başka potansiyel kardiyotoksik tedavi de hesaba katılmalıdır. Hem konvansiyonel hem de yüksek

dozaj şemasında 900-1000 tng/m ’ 1 ik bir kümülatif dozun aşılması durumunda çok daha fazla dikkat edilmelidir. Bu seviyenin üzerinde irreversibl konjestif kalp yetmezliği riski oldukçaartar. Her tedavi siklusundan önce ve sonra EKO alınması önerilmektedir. T dalgasınındüzleşmesi veya tersine dönmesi, S-T segmenti depresyonu veya aritmi başlangıcı gibi EKGdeğişiklikleri genellikle geçici vc rcversibldır, tedavinin kesilmesini gerektirecek bir göstergeolarak ele alınması gerekli değildir. 900 mg/m^2,den düşük olan kümülatif dozlarlakardiyotoksisitenin nadiren oluştuğu ispatlanmıştır. Ancak, diğer antrasiklİnler için tanımlanankalp yetmezliği riskini en aza indirmek için, tedavi sırasında kalp fonksiyonları dikkatleizlenmelidir. Kalp yetmezliği durumunda epirubisinle tedavi kesilmelidir.

Antrasiklinlerle oluşan kardİyoıniyopati; QRS voltajında İnatçı bir düşme, sistolik aralığın (PEP / LVET) normal limitlerin altında uzaması ve ejeksİyon fraksiyonun düşmesi ile İlişkilidir.Epirubisin tedavisi alan hastaların kardiyak yönden izlenmesi oldukça önemlidir invazifolmayan tekniklerle kardiyak fonksiyonların değerlendirilmesi tavsiye edilebilir.Elektrokardiyogram (EKG) değişiklikleri antrasiklinle indüklenmlş kardiyomiyopatiningöstergesi olabilir, fakat EKG antrasiklin ilişkili kardiyomiyopatinin izlenmesi için hassas veyaspesifik bir metod değildir. Tedavi süresince sol ventrİküler ejeksiyon fraksiyonunun (LVEF)düzenli olarak İzlenmesi, fonksiyon bozukluğunun İlk belirtisinde epirubisinin acilenkesilmesiyle ciddi kardiyak hasar riski azaltılabilir. Kardİyak fonksiyonların tekrardeğerlendirilmesinde tercih edilen metod, sol ventrİküler ejeksiyon fraksiyonu (LVEF)değerlerinin multiple-gated radyonüklid anjiografi (MUGA) veya ekokardiyografı (EKO) ileölçülmesidir. Özellikle kardiyotoksisite artışında risk faktörleri bulunan hastalarda bir EKG veMUGA görüntülemesi veya bir eko kardiyografiyle temel kardiyak değerlendirme tavsiye edilir.Özellikle daha yüksek kümülatif antrasiklin dozlarında, sol ventrİküler ejeksiyon fraksiyonununtekrarlayan EKO veya MUGA ölçümleri yapılmalıdır. Değerlendirme için kullanılan teknikizlemeye uygun olmalıdır. Risk faktörü taşıyan hastalarda, özellikle öncesinde antrasiklin veantrasenedion kullanımında, kardiyak fonksiyonları sıkı bir şekilde takip edilmelidir.

Kalp yetmezliği, tedavi kesildikten birkaç hafta sonra bile ortaya çıkabilir ve spesifik tıbbi tedaviye yanıtsız kalabilir. Bu tedavi ile birlikte veya daha önceden mediastinal perikardiyalbölgeye radyoterapi uygulanan veya potansiyel kardiyotoksik ilaçlarla tedavi olmuş hastalardapotansiyel kardiyotoksisite riski artabilir (bkz. Bölüm 4.5).

Diğer sitotoksik ajanlar gibi epİrubisin de, neoplastik hücrelerin hızlı parçalanmasının bir sonucu olarak hiperürisemi oluşturabilir. Kan ürik asit seviyeleri dikkatlice kontrol edilmelidir.Böylece bu olgu tanınabilir ve kontrol altına alınabilir. Hİdrasyon, idrar alkalizasyonu veallopurinol ile profiiaksi, hiperürisemiyi önleyerek, tümör lizis sendromunun potansiyelkomplikasyonlarını minimize edebilir.

Böbrek fonksiyonları azalmış hastalarda tedaviye başlamadan önce ve tedavi sırasında serum kreatin seviyesi değerlendirilmelidir (bkz. Bölüm 4.2).

Tedaviye başlamadan önce ve tedavi sırasında karaciğer fonksiyonu değerlendirilmelidir (SGOT, SGPT, alkali fosfataz ve bilirubin) (bkz. Bölüm 4,2),

Epirubisinin intravesikal yolla uygulanması kimyasal sistit semptomlarına (disüri, poliüri, noktüri, strangüri, hematüri, mesane rahatsızlığı, mesane duvarında nekroz gibi) ve mesanedaralmasına neden olabilir. Kateterizasyon problemleri için özel dikkat gerekir (örneğin; büyükintravesikal tümörden dolayı üretral tıkanıklık).

Epİrubisin, uygulamadan sonra 1-2 gün idrara kırmızı renk verebilir.

Epİrubisİn, her 25 ml’lik dozunda 250 mg laktoz içermektedir. Nadir kalıtımsal galaktoz intoleransı, Lapp laktoz yetmezliği ya da glikoz-galaktoz malabsorpsiyon problemi olanhastaların bu ilacı kullanmamaları gerekir.

Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

Olası istenmeyen etkilerine bağlı olarak epirubisin araç ve makine kullanma yeteneğini bozabilir,