Uyarılar

Karaciğer üzerine etkiler:

STIVARGA ile tedaviye başlamadan önce karaciğer fonksiyon testlerinin (ALT, AST ve bilirubin) yaptırılması ve bu değerlerin tedavinin ilk 2 ayı boyunca yakından takip edilmesi(en az iki haftada bir) önerilmektedir. Bu dönemin ardından ise, periyodik takibe en az aydabir ve klinik olarak gerekli olduğunda devam edilmelidir.

). Gilbert sendromu olanhastalarda hafif, indirekt (konjuge olmayan) hiperbilirubinemi görülebilir.

Karaciğer fonksiyon testlerinde, STIVARGA tedavisi ile ilişkili olduğu düşünülen kötüleşmenin gözlendiği hastalar için (post-hepatik kolestaz veya hastalık progresyonu gibialternatif bir nedenin olmadığı durumlarda) Tablo 2’de verilen doz modifıkasyonlan ve takipönerileri izlenmelidir (bkz. Bölüm 4.2 Pozoloji ve uygulama şekli - Doz modifıkasyonlan).

Hafif veya orta derecede karaciğer yetmezliği olan hastalarda genel güvenliliğin yakından takip edilmesi önerilmektedir (bkz. Bölüm 4.2 Pozoloji ve uygulama şekli - Karaciğeryetmezliği ve Bölüm 5.2 Farmakokinetik özellikler). STIVARGA, şiddetli karaciğeryetmezliği (Child-Pugh C) olan hasta popülasyonunda araştırılmadığından ve bu hastalardamaruziyet daha yüksek olabileceğinden STIVARGA’nın bu hastalarda kullanılmasıönerilmemektedir.

Hemoraji:

STIVARGA, bazıları ölümcül olan hemorajik olayların insidansında artış ile

ilişkilendirilmiştir (bkz. Bölüm 4.8 İstenmeyen etkiler). Kanamaya yatkınlık yaratan durumların görüldüğü, antikoagülanlar (öm. varfarin ve fenprokumon) veya kanama riskiniartıran diğer tıbbi ürünlerle eşzamanlı tedavi edilen hastaların kan sayımları ve koagülasyonparametreleri takip edilmelidir. Acil tıbbi girişim gerektiren şiddetli kanama durumunda,STIVARGA’nın tamamen kesilmesi düşünülmelidir.

Kardiyak iskemi ve infarktüs:

STIVARGA, miyokard iskemisi ve infarktüsü insidansında artışla ilişkilendirilmiştir (bkz. Bölüm 4.8 İstenmeyen etkiler).

İskemik kalp hastalığı öyküsü olan hastalar miyokard iskemisinin klinik bulgu ve semptomları açısından takip edilmelidir. Kardiyak iskemi ve/veya infarktüsü gelişenhastalarda iyileşme görülene kadar STIVARGA tedavisine ara verilmelidir. STIVARGA iletedaviye yeniden başlama karan alınırken, her bir hasta için potansiyel yarar ve risklere ilişkindikkatli bir inceleme yapılmalıdır. Hastada düzelme görülmezse STIVARGA tamamenkesilmelidir.

STIVARGA ve plasebo arasında, klinik olarak anlamlı kardiyak aritmi veya kalp yetmezliği insidansı açısından fark gözlenmemiştir.

Geri Dönüşümlü Posterior Lökoensefalopati Sendromu (GPLS):

STIVARGA tedavisi ile ilişkili olarak GPLS bildirilmiştir (bkz. Bölüm 4.8 İstenmeyen etkiler).

GPLS’nin bulgu ve semptomları arasında nöbet, baş ağnsı, mental durumda değişiklikler, konfüzyon, hipertansiyon ile ilişkili olan ya da olmayan görme bozuklukları veya kortikalkörlük yer almaktadır. GPLS tanısının beyin görüntülemesi ile doğrulanması gerekmektedir.GPLS gelişen hastalarda, hipertansiyon kontrolü ve diğer semptomlar için destekleyici tıbbikontrol ile birlikte STIVARGA’nın kesilmesi önerilmektedir. Daha önce GPLS yaşayanhastalarda STIVARGA tedavisine başlamanın güvenli olup olmadığı bilinmemektedir.

Gastrointestinal perforasyon ve fıstül:

STIVARGA ile tedavi edilen hastalarda gastrointestinal perforasyon (fatal olabilen) ve fıstül oluşumu bildirilmiştir (bkz. Bölüm 4.8 İstenmeyen etkiler). Bu olaylann aynı zamanda intra-abdominal maligniteleri olan hastalarda hastalıkla ilişkili yaygın komplikasyonlar olduklarıbilinmektedir. Gastrointestinal perforasyon veya fıstül oluşan hastalarda STIVARGA’nınkesilmesi önerilmektedir. Gastrointestinal perforasyon veya fıstül sonrasında STIVARGAtedavisine yeniden başlamanın güvenli olup olmadığı bilinmemektedir.

Arteriyel hipertansiyon:

STIVARGA arteriyel hipertansiyon insidansında artışla ilişkilendirilmiştir (bkz. Bölüm 4.8 İstenmeyen etkiler). Hipertansiyon gelişen çoğu hastada, hipertansiyon başlangıcıSTIVARGA tedavisinin ilk siklusunda ortaya çıkmıştır. Kan basıncı STIVARGA ile tedaviyebaşlamadan önce kontrol edilmelidir. Kan basıncı izlenmeli ve standart tıbbi uygulamalardoğrultusunda hipertansiyon tedavi edilmelidir. Yeterli tıbbi tedaviye karşın şiddetli veyadirençli hipertansiyon vakalarında, tedaviden sorumlu hekimin kararma bağlı olarakSTIVARGA tedavisine geçici olarak ara verilmeli ve/veya doz azaltılmalıdır (bkz. Bölüm 4.2Pozoloji ve uygulama şekli - Doz modifıkasyonlan). Hipertansif kriz durumundaSTIVARGA kullanımı sonlandınlmalıdır. Kan basıncının yeterli kontrolü sağlanmadanSTIVARGA’ya başlanmamalıdır. Tedavinin ilk 6 haftası boyunca kan basıncını haftalıkolarak takip ediniz, sonrasında her kürde ya da klinik olarak endike ise daha sık izleyiniz.Şiddetli ya da kontrol edilemeyen yüksek kan basıncı durumunda geçici ya da kalıcı olarakSTIVARGA kullanımını durdurunuz.

Yara iyileşmesi komplikasyonlan:

STIVARGA’nın yara iyileşmesi üzerindeki etkisine ilişkin herhangi bir resmi çalışma yürütülmemiştir. Bununla birlikte, antianjiyogenik özelliklere sahip übbi ürünler yaraiyileşmesini baskılayabileceğinden veya engelleyebileceğinden, majör cerrahi girişimgeçirecek hastalarda önlem olarak STIVARGA tedavisinin cerrahi girişimden en az 2 haftaönce geçici olarak durdurulması önerilmektedir. Majör cerrahi girişim sonrasında tedaviyeyeniden başlama zamanı konusundaki klinik deneyim kısıtlıdır. Bu nedenle, majör cerrahigirişim sonrasında STIVARGA ile tedaviye yeniden başlama kararı yara iyileşmesininyeterliliğine yönelik klinik yargıya dayandırılmalıdır.

Dermatolojik toksisite:

El-ayak deri reaksiyonu (EADR/palmar-plantar eritrodizestezi sendromu) ve döküntü STIVARGA ile gözlenen en yaygın dermatolojik advers ilaç reaksiyonlarını temsil etmektedir(bkz. Bölüm 4.8 İstenmeyen etkiler). EADR’yi önlemek için alınacak önlemler arasında nasırkontrolü ve ayak tabanlanndaki ve avuç içlerindeki basıncı azaltmak üzere ayakkabıyastıklarının ve eldivenlerin kullanılması yer almaktadır. EADR tedavisi, semptomlanngiderilmesi için keratolitik kremlerin (örn., sadece etkilenmiş alanlara az miktarda uygulananüre-, salisilik asit- veya alfa hidroksil asit bazlı kremler) ve nemlendirici kremlerin (istenildiğikadar uygulanan) kullanılmasını içerebilir. STIVARGA dozunun azaltılması ve/veya tedaviyegeçici olarak ara verilmesi ya da şiddetli veya dirençli durumlarda STIVARGA’nın tamamenkesilmesi düşünülmelidir (bkz. Bölüm 4.2 Pozoloji ve uygulama şekli - Dozmodifıkasyonlan).

Biyokimyasal ve metabolik laboratuvar testi anomalileri:

STIVARGA, elektrolit anomalilerinin (hipofosfatemi, hipokalsemi, hiponatremi ve hipokalemi) ve metabolit anomalilerinin (tiroid stimülan hormon, lipaz ve amilazda artışlardahil) insidansında artışla ilişkilendirilmiştir. Anomaliler genellikle hafif ila orta şiddetteolup, klinik seyir göstermez ve genellikle dozun kesilmesini veya azaltılmasını gerektirmez.STIVARGA tedavisi sırasında biyokimyasal ve metabolik parametrelerin takip edilmesi vegerekirse standart klinik uygulamaya göre uygun replasman tedavisinin başlatılmasıönerilmektedir. Dirençli veya nükseden anlamlı anomaliler durumunda dozun kesilmesi veyaazaltılması ya da STIVARGA’nın tamamen bırakılması düşünülmelidir (bkz. Bölüm 4.2Pozoloji ve uygulama şekli - Doz modifikasyonları).

Sodyum:

STIVARGA’nın önerilen günlük dozu (160 mg) 2.427 mmol (55.8 mg’a eşdeğer) sodyum ihtiva eder. Bu durum, kontrollü sodyum diyetinde olan hastalar için göz önündebulundurulmalı dır.

Lesitin:

STIVARGA’nın önerilen günlük dozu (160 mg), 1.68 mg lesitin (soyadan elde edilir) ihtiva eder.

Araç ve makine kullanımı üzerindeki etkiler

STIVARGA’nın araç veya makine kullanma yeteneği üzerindeki etkisine dair herhangi bir çalışma yürütülmemiştir. Hastalann, STIVARGA tedavisi esnasında konsantrasyon ya dareaksiyon yeteneklerini etkileyen belirtiler yaşaması durumunda, bu etkiler geçene kadar araçve makine kullanmamaları tavsiye edilir.