Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler

Etkileşim çalışmaları ribavirinin peginterferon alfa-2a, interferon alfa-2b ve antiasit kombinasyonları ile yapılmıştır. Ribavirin konsantrasyonları monoterapi olarak veyapeginterferon alfa-2a veya interferon alfa-2b ile kombine olarak verildiğinde benzerolmuştur.

Potansiyel bir etkileşim VİRANİS’in uzun yarılanma ömrüne bağlı olarak tedavi kesildikten 2 ay sonrasına (ribavirinin 5 yarı-ömrüne eşit) kadar görülebilir.

Hem insan hem de fare karaciğer mikrozom preparatlarını kullanan in vitro çalışmaların sonuçları ribavirin metabolizmasına sitokrom P450 enzimlerinin aracılık etmediğinigösterir. Ribavirin sitokrom P450 enzimlerini inhibe etmez. Toksisite çalışmalarındaribavirinin karaciğer enzimlerini indüklediğine dair kanıtlar yoktur. Bu nedenle, P450enzimine bağlı etkileşim potansiyeli minimaldir.

Antiasit:

Ribavirin 600 mg’ın biyoyararlanımı magnezyum, alüminyum ve metikon içeren bir antiasitin birlikte uygulanmasıyla azalmıştır; EAA_if %14 azalmıştır. Bu çalışmadakiazalmış biyoyararlanımın ribavirinin gecikmiş geçişine ya da değişmiş pH’a bağlıolması olasıdır. Bu etkileşimin klinikle ilişkili olduğu düşünülmemelidir.

Nükleozid analogları:

Ribavirinin in vitro olarak zidovudin ve stavudin fosforilasyonlarını inhibe ettiği gösterilmiştir. Bu bulguların klinik önemi bilinmemektedir. Ancak, bu in vitro bulgularVIRANİS’in zidovudin ya da stavudin ile birlikte kullanımının HIV plazmaviremisinde artışa yol açabileceği olasılığını düşündürmektedir. Bu nedenle, bu ikiilaçtan birini VIRANİS ile birlikte kullanmakta olan hastalarda plazma HIV RNAdüzeylerinin yakından izlenmesi önerilir. HIV RNA düzeyleri artarsa, VİRANİS’inrevers transkriptaz inhibitörleri ile birlikte kullanılması gözden geçirilmelidir.

Didanozin (ddl):

Ribavirin aktif trifosfat metabolitinin (ddATP) oluşumunu artırarak didanozinin antiretroviral etkisini potansiyalize eder. Bu gözlem aynı zamanda ribavirin ve ddl’ninbirlikte kullanımının ddl ile ilgili yan etki riskini (periferal nöropati, pankreatit ve laktikasidozlu hepatik yağ dejenerasyonunu) arttırabileceği ihtimalini de yükseltmiştir. Klinikdeğeri bilinmemekle birlikte, bir çalışmada HIV hastalığı olan hastalarda ribavirin veddl’nin birlikte kullanılması viremide ilaveten bir azalma veya yan etkilerde bir artışaneden olmamıştır. Hücrelerarası ddATP ölçülmemesine rağmen bu çalışmadaki ddlplazma farmakokinetiği ribavirin ile birlikte kullanımda önemli derecedeetkilenmemiştir.

Ribavirin ve didanozinin birlikte kullanımı tavsiye edilmemektedir. Didanozine veya aktif metabolitine (dideoksidenosin 5’-trifosfat) maruziyet, didanozin ribavirin ilebirlikte uygulandığında artmaktadır. Ribavirin kullanımı ile birlikte, ölümcül karaciğeryetmezliğinin yanı sıra periferal nöropati,pankreatitve semptomatik

hiperlaktasidemi/laktik asidoz rapor edilmiştir.

Azatiyoprin:

Azatiyoprin ile tedavi edilen hastalarda miyelotoksisite ile ilişkili olarak, ribavirin, inosin monofasfat dehidrojenaz üzerinde inhibitör etkisine sahip olduğundan,azatiyoprin metabolizmasına etki edebilir ve 6- metiltiyoinozin monofosfat (6-MTIMPın birikmesine sebep olabilir. VİRANİS, peginterferon alfa-2a veazatiyoprinin birlikte kullanımından kaçınılmalıdır.

Bağımsız vakalarda, eşzamanlı ribavirin ve azatiyoprin kullanımının faydası potansiyel riskten fazla olduğunda, eşzamanlı azatiyoprin kullanımı sırasında miyelotoksisitebelirtilerini ve ilacın ne zaman durdurulması gerektiğini tespit etmek amacıyla yakınhematolojik takip tavsiye edilir (bkz. Bölüm 4.4).

HIV-HCV koenfekte hastalar:

Bazı nükleozid ters transkriptaz inhibitörlerinin (lamivudin, zidovudin veya stavudin) hücre içi fosforilasyonunda ribavirinin etkilerini incelemek için yapılan bir 12 haftalıkfarmakokinetik alt çalışmada, 47 HIV-HCV ko-enfekte hastada ilaç etkileşiminingözlemlendiğine dair herhangi bir bulgu elde edilememiştir. Bununla birlikte yüksekdeğişkenlikten dolayı güven aralıkları oldukça geniştir. Ribavirinin plazma maruziyeti,eş zamanlı kullanılan nükleozid revers transkriptaz inhibitörleri (NRTIs) tarafındanetkilenmemiştir.

Zidovudin HIV tedavisinin bir parçası olarak kullanıldığında, ribavirine bağlı olarak aneminin şiddetlendiği bildirilmiştir, bununla beraber kesin mekanizması açığakavuşmamıştır. Anemi gelişme riskinin artması sebebi ile ribavirin ve zidovudinineşzamanlı kullanımı önerilmez (bkz. Bölüm 4.4.). Eğer halihazırda böyle bir durumortaya çıkarsa, kullanılmakta olan ART (Antiretroviral tedavi) rejiminden zidovudininbaşka bir tedavi ile yer değiştirmesi düşünülmelidir. Bu özellikle zidovudin kaynaklıanemi öyküsü olan hastalar için önemlidir.